Chickenpox is het Engelse woord voor waterpokken.
Douwe en Koen hadden ze. Je kan goed zien dat het virus zich gemakkelijk op
scholen verspreid. In Ghana hebben ze niet genoeg contact gehad met andere
kinderen die waterpokken hadden. Hoewel we regelmatig waterpokken in het
ziekenhuis zagen, was er nooit een epidemie op de kinderafdeling. Dit betekent
dus dat toch bijna elk kind waterpokken doorgemaakt had.
Op dit moment volg ik een studieblok “epidemiologie en
bestrijding van infectieziekten” wat goed aansluit bij het verhaal van
waterpokken. Een infectie binnen een huishouden is vrij eenvoudig te verklaren.
In een van de werkgroepjes had ik al uitgerekend wanneer Douwe de huiduitslag
kon krijgen. Dit zijn de feiten. Het duurt 13-17 dagen na infectie voordat
iemand verschijnselen van waterpokken krijgt. Als Douwe besmet was door
dezelfde bron dan had hij ook waterpokken moeten krijgen in de week dat Koen
ziek werd. Koen had de pokken op zaterdag 15/2.
Douwe werd niet direct ziek en dus werd Koen de primaire bron voor
besmetting van Douwe. Besmettelijkheid begint 5 dagen voor de uitslag (10/2) en
blijft maximaal 5 dagen na de uitslag (20/2). De minimum incubatieperiode is 13
dagen, dus de eerst mogelijke dag dat Douwe pokken kon krijgen was 23/2. Een
maximum incubatieperiode van 17 dagen geeft 9/3 als de laatst mogelijke dag dat
verschijnselen konden optreden. Zondag 2 maart ligt daar precies tussenin als
meest waarschijnlijke dag. Toen Florence die zondag schreef dat Douwe koorts
had, maar nog geen pokken, wist ik dus al dat dit het begin van de waterpokken
was. Toen hij even later ging douchen was hij bont van de waterpokken.
De meeste infecties zijn niet eenvoudig één op één
binnen een huishouden. We bestuderen natuurlijk ook complexe epidemieën. Dit
gaat soms gepaard met ingewikkelde wiskundige formules. Dit gaat terug naar de
basiswiskunde van de middelbare school.
Donderdag zijn we naar het Communicable Disease
Surveillance Centre geweest in Noord-London. Wel eens leuk om ergens anders les
te krijgen. Het gebouw was behoorlijk beveiligd en een rondleiding zat er
bijvoorbeeld niet in. Alleen colleges dus. Het was opvallend hoe men steeds
naar andere landen wijst waar alles niet zo pluis was. Het begon met een
verhaal over Salmonella. Duizenden gevallen in Israël, terwijl men in Engeland
door goede surveillance de schade beperkt kon houden tot enkele tientallen. E. coli infectie in USA, besmette
hamburgers (Jack in the box) en vorig jaar in Schotland kostten tientallen
levens. En dat ... terwijl we geen water mochten drinken in het gebouw vanwege
een cryptosporidia infectie in het drinkwater in Noord-London, de
koffieautomaten ook drooggelegd waren, de veestapel hier afgeslacht wordt
vanwege BSE en diezelfde dag uitlekte dat de minister van landbouw een rapport
had achtergehouden, met informatie over E.coli
wat misschien wel van nut had kunnen zijn ter preventie van de Schotse
epidemie...
Volgende week breekt er een ‘cholera’ epidemie uit op
school, maar dat heeft een andere reden. We zitten al weer tegen de examens aan
en een onderdeel daarvan is onderzoek van een epidemie. De epidemie is al
beschreven. Drie mensen die een begrafenis bezoeken krijgen buikloop en gaan
dood. We krijgen lijsten van mensen die de begrafenis bezocht hebben en welk
voedsel ze aten. Wij moeten dus het onderzoek doen naar de oorzaak door mensen
te interviewen die de begrafenis bezochten. Medestudenten en staf krijgen deze
rol toebedeeld. Een soort vossenjacht dus. Zo wordt studeren zelfs leuk.
Volgende keer meer...
Florence, Douwe en Koen waren hier twee weken geleden
op bezoek. Het was erg gezellig. Ik ben benieuwd wat de diepste indruk
achterlaat in de kleine hoofdjes. Ze zijn natuurlijk wel wat gewend om in
vreemde omgevingen te zijn. Ik geloof dat de metro de meeste indruk maakte. We
zijn ook naar verschillende musea voor kinderen geweest. Koen, geschminkt als
batman en Douwe als spiderman, was een succes. Toch is zo’n stad niet erg
kindvriendelijk. Je ziet überhaupt weinig kinderen in de stad.
Een jaar in Engeland doet me bijna de Nederlands taal
vergeten. Toen ik Koen op het vliegveld vroeg hoe het met z’n waterpokken ging,
vertaalde ik automatisch het Engelse woord en vroeg dus hoe is het met je
“kippenpokken”…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten