Na Bamenda bezoek bij familie Scheer in Bafoussam. Dat leven trok me ook wel, hoewel ik het toch heel anders zou indelen. Ze waren nog idealistisch. Ik ook nog. Met Jan Scheer ging ik naar een funeral, een 'feest' een jaar nadat een notabele overleden was.

Jan bracht me naar Douala, waar we de puinhoop bij de Eglise Evangelique aanschouwden. De meesten waren naar Kribi geweest en hadden wel een leuke tijd gehad. Nu waren ze bijna allemaal weer terug in Douala. Jan en Herman bijna niet gesproken. Jan zei dat hij toch wel blij was me weer te zien. Hij heeft tijdens de reis een enorm verantwoordelijkheidsgevoel ontwikkeld. Dat deed me goed. De auto was voor 6 miljoen CFA verkocht. Ze hadden er wel acht voor kunnen krijgen. De Nederlandse prijs lag daar nog ver onder 35.000 gulden.

Ze zijn er niet slechter van geworden, maar echt winstgevend was de reis ook niet. Met Karin en Hans kon ik een normaal gesprek voeren. Pieter was inmiddels getrouwd met Jeanet. Ik moest er voornamelijk om lachen. Jan Scheer vond het vooral onverantwoord en dat was het eigenlijk ook. Volop passiviteit bij Hamdou en Thea. Hamdou was opgepakt en had twee dagen in de bak gezeten. Ik was verbaasd zoveel terug te zien, maar zoals altijd bij het weerzien: teleurstellingen. Ik schaamde me wel een beetje tegenover Jan Scheer over deze toestanden. Altijd te lang in Douala. Nu dus weer een nacht te lang. Bij het ‘nieuwe echtpaar’ op bezoek geweest en 's ochtends vroeg vertrokken.

De rit naar Yaoundé in het busje was "too mad". Het gesprek of meer de monoloog draaide zo'n beetje over blank/zwart. Hebben we blanken wel of niet nodig? In het begin voelde ik me niet zo happy. Iemand zei dat ik een gast was in dit land en dat men beleefd moest zijn tegenover een vreemdeling. Ze voerden waarschijnlijk heel interessante diskussies, maar ik kon het allemaal vrij moeilijk volgen. De redevoerder was waarschijnlijk tegen de blanken. "We hebben lucifers, 33 export en petrol. Waarvoor hebben we de blanke nodig?". “Un coup de sauce, chauffeur"! De hele rit was één om niet snel te vergeten, maar dat geld voor de hele reis.

In Yaoundé kwam ik Karin M weer tegen. Gelukkig geen teleurstelling. Alleen Adolphe viel wat tegen. Karin vertelde waarom. Adolphe was verliefd op Karin geworden en ik denk dat ik te veel was. Karin en ik hadden een goeie tijd samen. Daarna nog naar Libarnba en terug naar Douala. 

In Libamba bezocht ik de school waar de MAVO uit Ermelo een "Poen voor Kameroen'-actie voor had georganiseerd

Weer een nacht teveel. Nu vanwege het visurn voor Nigeria. De laatste avond een tijd met Arne gepraat.

Slaapplaats Arne bij de Missie

On the road. Tiko, Kumba, Mamfe. Leuke ritten. Altijd het gevoel op het eind dat je afscheid neemt van vrienden, ook al heb je niet eens met hen gepraat. Met Peter, een Engelse jongen, 20 jaar, de laatste tijd opgetrokken naar Kano. Hij was door Egypte, Soedan en Centraal-Afrika gereisd. Had erge malaria gehad. Het gaf me een gerust gevoel om niet alleen verder te gaan. Ik wil wel altijd alleen verder, maar het is goed om met iemand verder te trekken.