We reden vandaag naar de grens en staan daar nu nog. Er zijn problemen met de gendarmerie. De wagen moet nog een of ander vergunning hebben, omdat hij zwaarder is dan 5 ton. Ik heb de hele dag in de truuk gezeten, geslapen en gelezen (Roald Dahl). Het was buiten wel warm, maar ik voelde me te duizelig om op de been te komen. Ook weinig gegeten. Vanavond zal ik het weer zachtjes aan proberen. Carlo en Sabine koken nu spaghetti. Het plaatsje waar we zijn, In Guezzam, is eigenlijk heel triest. Een benzinepomp, politie, douane, school en een winkel met nog wat huisjes. Fotograferen is niet toegestaan en de meisjes moeten met bedekte schouders lopen.

Toch maar een foto gemaakt in In Guezzam...

Vandaag is er helemaal geen vooruitgang in deze grensaffaire. Met Carlo, de Italiaan, zou ik naar het veldhospitaal, maar die was alleen open voor zieken. Je mocht niet rondkijken of wat dan ook. Carlo vertelde hoe dat ziekenhuisje eruit zou moeten zien. Een vriend uit Tamanrasset had daar gewerkt. Echt heel belabberd, onverzorgd en hij vertelde iets over een skelet.

De Duitsers van de MAN-truck en gele postwagen gingen vandaag de grens over. Ze hadden eerst moeilijkheden gehad met geld deklaraties, die opgelost werden met whisky. Daarna over vrouwen, maar na een dag konden ze de grens toch over. We vermoeden dat de vrouwen ook het "probleem" bij ons is. Verder geeft ook een of andere verklaringsformulier problemen.

We konden ons vandaag een beetje wassen in een bassin dat een kleine oase hier van water voorziet. Tussen de middag had Piet voor de pannekoeken gezorgd. Karin M en Bernard waren vandaag ziek.

Met Toos en Corina ging ik 's middags een beetje wandelen in de bergen. Rode steensoorten, uitgeslepen door de wind. We waren op geologische tocht. We namen ook wat van die uitgeslepen stenen mee. Een heel aparte gebruik ik nu als kaarsestaander. Met Sabine een tijdje gepraat, spreekt goed drie talen.

Vanavond aten we de laatste spaghetti en 's avonds kwamen twee douaniers langs. Eerst Hermans geleuter aangehoord. We zongen wat Nederlandse liedjes uit de oude doos en toen de douaniers weg waren uit de Engelse. Connie Francis, Peggie Lee en vele andere uit de jaren 50. Ida stal de show met haar doo-bop-geluidjes. Ook Pieter zong wat zeemansliedjes en Jan kende ook veel oude Nederlandse liedjes, terwijl Arne voor de inspiratie er zo nu en dan wat door heen riep. Everly Bros., Peter Koelewijn. Brandend Zand!

Tot 11 uur ging dat door. De wind waait hard. Zand slaat tegen de tent. M'n spullen liggen ook onder een laagje zand. "Aan de Amsterdamse grachten", "Geef mij maar Amsterdam", gaat het door. Ik was helaas toeschouwer, kan niet zingen en ken de liedjes niet. Misschien nog eens leren...

"Als de Hollanders geen melk drinken worden ze ziek", Hamdou.

Slecht weer vannacht. Zand hoopt zich op. Geknars tussen m'n tanden.

26 januari. Vandaag zouden we eerst om 8 uur vertrekken, maar de paspoorten-kwestie duurde voort. Ze lagen nog steeds bij de politie.

Ik nam eerst nog foto's van een soort kerkhof en zag op een gegeven moment de truuk dan eindelijk rijden. 100 meter verder stonden we dan stil voor de grens. Paspoorten werden ingenomen en een voor een moesten we binnenkomen. 12 uur precies ging de deur dicht, siësta. Om 4 uur zou hij dan weer open gaan. Ondertussen doolden we wat rond. Met Karin zorgde ik voor de lunch. Jachtsoep met roggebrood. Ik praatte wat met een douane-beambte. Ik was op dat moment net de Koran aan het lezen. Hij vertelde dat het als de Bijbel was , maar meer… Het omvatte drie godsdiensten. Hij bleek een geflipte leraar te zijn en zocht nu de rust en verdere promoties in het leger/douane. Over de Koran vertelde hij wat ik moest lezen. De beginregels van elk hoofdstuk worden bij elke maaltijd gebeden.

We konden dan eindelijk terecht bij de douane en de andere helft van de paspoorten kon afgestempeld worden. Toen ik aan de beurt was, begon hij te zeuren over "étudiant medicin". Hij had pijn aan het hart. Ik vertelde hem dat het "l'amour" moest zijn. Ida had problemen. Zij had 300 FF te kort, waarschijnlijk door de douanier gejat. Om 5 uur waren we klaar, maar te laat om nog over de Nigerse grens te gaan. We reden nog 200 meter verder om na deze rekordtrip van nog geen halve kilometer hier te overnachten. We wachtten nog op 2 Franse meisjes en een Fransman. Jan en Hamdou hadden problemen verwacht met de douaniers, omdat er verderop een militair terrein was. De problemen bleven gelukkig uit. De Franse meisjes aten ook binnen bij ons in de truuk. Er was rijst met rode kool en schapebout. Ik kreeg nog een speciale bout om af te kluiven. 's Avonds vroeg slapen; we zouden 's ochtendsvroeg, om 6 uur vertrekken. Mieke sliep in m'n tent. Ik vond het wel apart; jong en oud onder een tentendak in het niemandsland. 's Nachts droomde ik dat ik een hartmassage bij een kind moest doen.