We zouden vanmorgen om 11 uur weg, maar het duurde allemaal weer lang. Met Thea Tamanrasset in geweest. Bij een zoutverkoper een tijd staan kijken. Hoeveel plezier die man in z'n werk had. Hij lachte veel. Sociale kontakten zijn hier heel belangrijk. Ook weer bij een smid gekeken. Ik moest terug denken aan m'n dorp. Een smid, een fietsenmaker. Vakmensen.

Om 1 uur waren we terug en alleen m'n tent stond er nog. Snel afgebroken. M'n tent zat vol met zand. Het bleek dat er wel schot in zat, maar dat we nog niet vertrokken. Met Karin, Ida en Toos het laatste geld opgemaakt aan koffie en chocola. Bij het postkantoor waren wel een paar brieven aangekomen, niet voor mij.

Hamdou en Abdelkader kwamen bij de truuk, maar eerst moest nog wat geregeld worden voor de landrover van de doofstomme Duitsers. In Tamanrasset zou die gesloopt worden. Ze nodigden ons uit om bij hen thee te gaan drinken, samen met Thea en Hans. Ook een Italiaan en een Duits meisje, Sabine, waren daar. Zij gingen ook met ons mee. Na de thee kwam de couscous met chifre (geitevlees). Na een paar uur waren we weer terug. In de bus waren ze ook al begonnen met het eten.

Tot 9 uur wachtten we op Karin M, die stapelverliefd weer teruggegaan was naar haar vriendje. We vertrokken zonder haar. Rustig reden we eerst over de weg, daarna over de piste. Met ons gingen ook de Nederlanders (VW) en Fransen (Mercedes en Peugeot) mee in het konvooi door de Sahara.

We stopten en zetten koffie voor de hele meute. Tenten in de wind weer opgezet. Het is precies middernacht, 12 uur, 20 km vanaf Tamanrasset.

We vertrokken om 8 uur en kwamen dit keer goed op gang. Een paar keer halt gehouden voor koffie en lunch. We reden toch flink door. Totaal schat ik dat we 8 uur gereden hebben. Onderweg hadden wij geen problemen. Alleen de bandenspanning moest wat lager. De andere auto's in het convooi hadden meer problemen met vastzitten. De truuk trekt zo nu en dan er weer een auto uit. Een van de achtervolgers komt dan naast ons rijden en wij maken dan een bochtje terug.

Het landschap onderweg was eentonig. Wel de overgang van nog een beetje bebost naar zand meegemaakt. We namen nog wat hout mee. Later alleen maar zand en rotsen. Geen boom meer te bekennen.

Havermout als lunch in de Sahara

Maaike zat ook een paar uur bij ons in de bus. Ze zat bij me op schoot te kletsen. Naast me zat Karin M, die vanochtend overstapte van een andere lift. Ze vertelde wat over de mentaliteit hier en haar vriendje. Vanochtend weer een "start" gemaakt met het hardrennen. Een kwartiertje gerend, toen de zon nog laag stond.

Om 7 uur stonden we hier stil en konden de tenten worden opgezet. Eten werd gekookt: zuurkool met aardappelpuree en worst (!). Na de koffie ging ik naar m'n tent. Karin stond naast me en buiten bij kaarslicht praatten we nog wat, vooral over de groep en over de onderlinge relaties. Het loopt hier en daar al weer mis. Moe van de reis, viel ik al snel als een blok in slaap.

Het is nu kwart over 7. Tijd voor ontbijt. Jonas, de kleinste van de karavaan, huilt. We vertrokken op tijd en reden lekker door. Het landschap ging geleidelijk over van rotsig naar zand-piste, Hamdou reed. Het rijden leverde weinig problemen op. Eenmaal kwamen we vast te zitten met de truuk. Tegelijk zat de rest ook vast. Met de rijplaten waren we snel weer los. Ook eenmaal kwamen we met de onderkant over de rotsen. Dat was wel even griezelig.

Onderweg kwamen we "Ruige Roel" met 2 doofstomme Duitsers tegen. Hij zat vast, maar kon zichzelf wel redden. Ook kwamen we de andere Duitsers tegen, met de grote MAN-legertruck, de gele bus en een VW-bus. Ze hadden ons zien modderen over de rotsen en dachten dat we vastzaten. Met scheppen kwamen ze naar ons toegelopen. Ook stonden een paar te zwaaien op de gele wagen. Ze hadden 's nachts gereden en rustten nu wat uit.

We stopten voor de lunch en 's avonds, eerst bij een stel mooie rotsen, 60 km van de grens (sphinx). Op 10 km voor de grens overnachtten we. Ik kon m'n tent moeilijk opzetten. Het waaide hard en het was donker. De grond bestond uit rotsen. Karin M had haar tent wel op kunnen zetten en ik sliep daar 's nachts in. Zij was overdag een beetje ziek en ik kreeg het 's avonds te pakken. Hoofdpijn en de volgende morgen ook buikpijn. M'n verkoudheid blijft ook nog steeds.