Ik ging om 7 uur naar Ghardaia met Karin M om warm brood te halen. Ook honing en kaas meegenomen. Het was al druk in het stadje. Terug, was ik een beetje moe en ging de rotsen op met m'n slaapzakje en las wat in een boek van Aad den Doolaard.

De lunch was al op, maar Herman zat vandaag in de kookploeg en maakte nog wat. 's Middags kwam Kechar weer kijken hoe we het eten klaar maakten. Veel kinderen lopen hier om de truuk heen. Ik douchte nog even bij Kechar in de tuin, lauw water. 

Met Corina sprak ik af dat we naar de witte zusters, soeurs blances, zouden gaan. Het eten, hutspot, stond al op een zelfgemaakt vuurtje met stenen, en we aten alvast een hapje. We kregen een lift tot dicht bij het klooster. Om half 7 waren we er inderdaad. Een zuster deed een deurtje open en we kwamen in een soort huiskamer. Een kachel stond aan. In het midden een tafel met wijn en brood. Een paar kruisen en schilderijtjes aan de muur. We zaten op een soort houten stoofje. Verder waren er nog 5 zusters en de priester, die wat later binnenkwam. We deden met hun mee. Staan, zitten. Het was heel sober en stil. De zusters waren wat verlegen. We zongen Franse kerstliedjes. De zusters zongen heel mooi. Zo nu en dan dreunden ze wat op. Toen het afgelopen was, bleken de zusters heel hartelijk en spraakzaam. Een paar spraken vloeiend Duits. De priester had een gewoon oud kostuum aan. We namen afscheid van hen. De priester had aan z'n rechterhand nog een duim en vinger over. Het was daar een heel lieve sfeer. We kregen twee liften terug. De tweede lift was van een man, die ons zondag meeneemt voor de thee. Corina had al eerder met hem gesproken. In de auto lagen 3 kinderen te slapen. Z'n vrouw zat ook in de auto. Thea en Karin M waren liftend naar het zuiden, Tamanrasset, gegaan. In de bus was het vrij rustig. Ik sprak met Johan over het wel en wee van de groep en over reiservaringen. In de tent nog een tijdje met Ida gepraat.

12 uur. De rust.