Vandaag om kwart voor 5 door Herman gewekt. Hij wilde naar de politie gaan en met z'n nachtkijker bij het hotel gaan staan. Als hij hem zou zien, zou hij Willem klem rijden. Wij probeerden hem dat een beetje uit zijn hoofd te praten. John ging niet mee. Herman zei tegen mij: "Oh, ben je Bernard niet" en riep Bernard. Zonder ook nog wat te zeggen, ging hij met Bernard en Hans in de truuk weg. Om 6 uur waren ze even terug, maar gingen direkt weer weg. John zou namelijk om 6 uur opgehaald worden door een Fransman, die met twee Peugeots naar Togo zou gaan. John stapte ook definitief uit. Om kwart over 6 werd John opgepikt door een rode, volgeladen Peugeot. Willem die eerst ook deze trip had willen maken, bleef ergens in de buurt hangen.

Ik sliep daarna nog tot 10 uur en Herman, Bernard, Hans en Alouette waren nu weer weggegaan. Bij de politie hadden ze een aangifte in 8-voud gedaan, een rolfilm laten ontwikkelen, waar Willem opstond. Het wordt nu helemaal in de krirninele hoek geduwd. Ik bemoei me er al lang niet meer mee. Zij hebben er wel lol in zo te zien.

Ik maakte me reisvaardig, regelde nog wat dingen met Pieter over een telegram en m'n brieven. Hij zorgde ook dat ik nog wat dingen en eten meekreeg. Bij onze vriend Kechar kreeg ik nog wat eten. Couscous gegeten in z'n tuin samen met hem en Johan. Om 2 uur vertrok ik en kreeg van een man die bij de bus een motor wou verkopen een lift naar de rotonde.

Het begin van een nieuw avontuur. Al snel kreeg ik een lift naar de afslag El Golea, 30 km verder. In deze dessert een half uur gestaan. Er passeerden 4 auto's. Tegen vieren werd ik meegenomen door twee Fransen in een Fiat. De ene heel lang, de andere kaal. Ze gingen naar Opper-Volta en hadden ook pech gehad, in Marokko, wat hen 10 dagen kostte. Nu kwamen ze uit Noord-Algerije waar nog sneeuw lag. Ik voelde me helemaal niet gek in die auto en moest me echt gaan indenken dat ik ver van huis in Afrika, bij vreemden in een auto zat. Op de weg waren stukken hard zand en dat gaf 1x moeilijkheden, waarbij ze beiden het stuur vast moesten houden. Het landschap was mooi. Mooie bergen met veel rosten, afgewisseld door zandvlaktes. Weinig verkeer op deze wegen. Het ging snel, 120 km/u, toen het donker was naar 80 km/u. Om half 7, na 240 km, waren we in El Golea. In een restaurantje aten we gebakken aardappels met sla en een stuk vlees (biefstuk!). Goedkoop. Café noir, cigarettes demain. Bij de kamping zetten ze me er uit. Eerst zou er nog een in m'n tent slapen, maar ik denk dat ze doorgereden zijn.

M'n tent opgezet en met een Franse jongen en meisje wat gepraat. Tamanrasset was in ieder geval mooi, maar duur. In m'n eigen tentje, wat een vertrouwde indruk geeft me dat, m'n huis. Wat een luxe trouwens weer: echte toiletten en douches, kranen en spiegels. Nou zie ik wat ik de afgelopen weken van me afgegooid had en kon niet zeggen dat het moeilijk was. Aan deze luxe zul je trouwens ook weer snel wennen. Bah!