Dit is dan het
laatste apenstaartje. Het jaar zit erop. Een boeiend jaar in Engeland waar ik
veel geleerd heb. Niet zoveel nieuwe kennis opgedaan, maar meer kritisch leren
denken en analyseren. Ik denk dat ik over een jaar nog maar weinig kan
herinneren van bepaalde lectures, maar hopelijk heb ik nieuwe vaardigheden goed
aangeleerd. Het was in eerder geval zeer de moeite waard, maar niet om nog een
keer te doen, want het was ook eenzaam om weer een single life te leven. En
natuurlijk niet alleen ik, want we hebben allemaal moeten afzien. Om even in
wielertermen te blijven: De meet is in zicht, want vrijdag lever ik m’n thesis
in met de titel “What’s New? The Internet and Public Health in Developing Countries: a critical
appraisal of applications”. Klinkt goed, hè. De
bloemen wachten: het papiertje met m’n MSc (Master of Science), alleen wordt de
uitslag en trofee pas in februari verwacht. De bedankwoorden aan iedereen die
mij en ons het laatste jaar gesteund hebben. De coaches, verzorgers en
supporters, heel hartelijk dank. Zonder jullie had ik het echt niet gered, is een
mooie cliché, maar het is echt zo.
Engeland is in diepe
rouw. Diana, the
“People’s Princess” is dood. Met
haar nieuwe vriendje, verliefd, in de Mercedes van pa met hoge snelheid en een
dronken chauffeur, achtervolgd door een horde fotograven, de papparazzi, tegen
een betonnen paal geknald (waarom stond die paal daar eigenlijk?). Elke
Engelsman heeft blijkbaar een zwarte stropdas in z’n garderobe hangen en elke
Engelsvrouw een grijs mantelpakje, want dat is deze week de etiquette.
Eigenlijk merk ik niet zo veel van het hele gebeuren, maar dat komt misschien
ook omdat ik niet in de buurt van St. James’s Park en Buckingham Palace woon.
Toch ontkom je er niet aan als je een tv en radio in huis hebt. De BBC had
vanmorgen de volgende items: het eiland Montserrat wil de nieuwe hoofdstad
vernoemen naar Diana: Port Diana. De oude is gedeeltelijk verwoest door een
vulkaanuitbarsting. Trouwen tijdens de funeral op zaterdag. Zo’n 7000 mensen
hebben al een jaar geleden hun huwelijksdatum geprikt. Mogen er nu wel of geen
wedding bells geluid worden. Elton John, komt hij wel of niet zingen op de
begrafenis. De newspapers: the Independent had een artikeltje met de kop “if only the royals could weep with the
people”.
Toch heeft Engeland
ook een aardig plaatsje in m’n hart gekregen. London is een fantastische
multiraciale stad. Het is verbazend hoeveel verschillende culturen hier naast
elkaar wonen, zonder grote problemen. Ik denk dat de Engelse samenleving, zeker
ook door het koloniale verleden, andere mensen veel beter respecteert. Vorige
week ben ik naar het Notting Hill carnaval geweest. 1 miljoen mensen op straat
om Afro-caribisch carnaval te vieren, hossend door de straten achter steelbands
en salsa orkesten aan. Fantastisch. Het volk is ook aardig gedisciplineerd.
Sommige boetes bijvoorbeeld zijn in onze (mijn) ogen belachelijk. Zonder geldig
kaartje in de bus kost je 5
pond , terwijl roken 1000 pond kost. Als je
hondje hier in deze buurt op straat poept en je ruimt het niet op kost het je 500 pond . Het heeft zeker
zijn effecten. Prachtig ook om te zien hoe op zomerse namiddagen de
straathoeken geblokkeerd raken door pubbezoekers. De cafés zijn dan leeg! Geen
betere sportverslaggeving dan de BBC. Voor mij nooit meer Studio Sport, maar
Match of the Day op zaterdagavond. De laatste weken begon ik zelfs van Diana te
houden. Zo onconventioneel terwijl het koningshuis zo stijf is. Op de water-scooter
met haar zoontje, joggend in een Harvard shirtje, of in het mijnenveld van
Mozambique of Bosnië wijzend op onrecht in de wereld. Ze zal nu wel een Saint
worden in Engeland.
Dit weekend gaan
Florence en ik Engeland even op z’n Engels afsluiten. Ik heb kaartjes voor de
Proms in the Royal Albert Hall, onze “last night” hier. De bananendozen die ik
van Tesco gehaald heb, staan klaar met alle mappen en boeken van het afgelopen
jaar om opgehaald te worden. I’m going home. Tot ziens in Nederland.
 |
| Tekening Douwe |
 |
| Tekening Koen |
