Zangvogelwedstrijd Paramaribo

Op Facebook

“Ik zag u op Facebook”, zei deze week de secretaresse van het tbc-programma. Facebook? Ik gebruik het al jaren niet meer. “Ja toch, u was zondag toch bij de zangvogels”. Dat klopt. Elke zondag is er een zangvogelwedstrijd op het Onafhankelijksheidsplein, in het hart van Paramaribo. Het plantsoen ligt tussen het Presidentieel Paleis, de Nationale Assemblee (de Tweede Kamer van Suriname) en de Waterkant. Op het grasveld vinden ook andere publieke bijeenkomsten plaats, maar op zondag bij ochtendgloren de vogelwedstrijden dus. En dat wilde ik wel eens zien.

Op het middenterrein stonden verspreid twee kooien opgesteld met daarnaast twee mannen die turfden hoe vaak de vogeltjes floten. In een cirkel daaromheen was het veld ook bezaaid met kooien. En daar weer omheen, in een buitencirkel aan de rand van het grasveld, stonden mannen te kijken en te praten. Ik liet me informeren over de spelregels. Er waren drie soorten zangvogels: de twa twa, de picolet en de rowtie. Ze worden in ‘het bos’ (=binnenland) gevangen of ‘gekweekt’ (gefokt). De twa twa is het duurst en kan meer 1000 euro’s kosten. Voor een verpleegkundige is dat 3-4 maanden salaris. We stonden te kijken naar een competitiewedstrijd; elke partij duurt dan 15 minuten. Er zijn ook eendaagse bondwedstrijden (van de Surinaamse vogelbond), volgens een knock-out systeem; elke partij duurt dan 10 minuten. De eerste serie was afgelopen. De wedstijd die wij volgden eindigde in 36-33. De winnaar liep blij weg. Ik vroeg de scheidsrechter nog een paar zaken. Hij bleek de bondsvoorzitter te zijn en ook de burgemeester van Commewijne district. In die volgorde staat het ook op zijn Wikipedia-pagina.

De mannetjes vogels worden voor de wedstrijd opgehitst, door eerst een kooi met een vrouwtjes vogel tegen zijn kooi te houden. De kooi is dan nog met een doek afgedekt. Hetzelfde gebeurt vervolgens met een andere mannetjes vogel, waarna het testosteron er af moet spatten. “Deelnemers op uw plaatsen”, riep de scheidsrechter, waarna de kap eraf ging, en de kooitjes in het centrum werden gezet. Na enige tijd vroeg ik, of de wedstrijd al begonnen was, want ik zag niks geturfd. De wedstrijd bleek al een tijdje aan de gang te zijn, maar was een saaie 0-0, dus ik liet het voor gezien.

Voorbereiden van de zangvogels voor de wedstrijd

Het bleef (te) lang 0-0.

De twee weken werk zitten er op. Nu tijd om meer van het land te zien en ook te hangmatteren.

En dat hangmatteren kan zelfs in onze slaapkamer.

Fietsen in Paramaribo

Prins Hendrik suites, met ernaast een security bedrijf (wel handig). De rode auto is het vervoer voor de komende week

Vorige week vrijdag was er een mislukte aanslag in Paramaribo. Rond 22.30 uur stopte een bromfiets met twee gehelmde mannen bij het gerechtsgebouw voor strafzaken. Degene die achterop zat, stapte af, gooide een raketgranaat en een handgranaat, aan elkaar getapet in een zak, over het toegangshek. Met een automatisch geweer werd geschoten op het gebouw. Daarna reed de brommer weg. Een veiligheidscamera legde alles vast. De granaten, die niet ontploften, blijken afkomstig van het leger. Het gebouw van de kantonrechter ligt vlak bij de Nederlandse ambassade. Trouw en nu.nl schreven over de mislukte aanslag.
Ik kwam de dag na het voorval aan in Suriname. “Een gemiddelde plofkraak in Nederland is professioneler’, zeiden twee Nederlanders. Op het werk werd er ook lacherig over gedaan en afgedaan als afleidingsmanoeuvres van de overheid. De regering is niet populair nu het economisch steeds slechter gaat. Dat is bijvoorbeeld te merken aan de wisselkoers. Je krijgt nu 32 Surinaamse dollars (SRD’s) voor een euro. In mei vorig jaar was dat nog 20.

Kamer Amalia in Prins Hendrik suites. Je hebt ook nog Alexia en Ariana, en een penthouse Prins Hendrik

Deze tweede week overnacht ik in Prins Hendrik suites. Een mooi monumentaal pand aan de Prins Hendrikstraat, naast de Nederlandse Ambassade en dichtbij de Palmentuin. Daar was het gisteravond gezellig druk met gezinnetjes en jongeren. We waren nog net op tijd bij de ijscotent. Die sloot al om 9 uur. Ook de terrassen aan de Van Sommelsdijckstraat zaten vol. Aan het eind van de straat stonden twee auto’s aan de kant geparkeerd. Politieagenten controleerden de papieren. Het voorval zat niet meer in m’n hoofd, maar wellicht was dit de extra zichtbaarheid van politie en leger die was toegezegd.

Hindoestaanse tempel in de buurt van Kekemba Resort

Vannacht werd ik wakker door harde knallen. Ik keek op m’n klok. Het was 0:02 uur. De knallen hielden aan met lichtflitsen. Ik wist meteen wat hoe laat het was. Mensen hadden me al gewaarschuwd. Dat is het fijne van Suriname waar veel met elkaar gepraat wordt en je ook veel hoort. Dit weekend is het namelijk Chinees Nieuwjaar. Vanuit Amalia bekeek ik het vuurwerk dat vanuit één plaats werd gelanceerd. Dat zal wel de Tourtonnelaan zijn geweest, want de straathoek met de Schietbaanweg lag gistermiddag al vol met rode snippers. Goed dat het nieuwjaarsfeest niet een dag eerder was. Ik was vrijdag net op tijd om m’n fiets terug te brengen. Daarna begon het aanhoudend te hozen. Een taxi bracht me terug naar de lodge. Vooral in Paramaribo-Noord, dat wat lager ligt, worden straten dan rivieren. Niet vaak zoiets gezien. Volgens de taxichauffeur kon het nog veel erger.

Oude Charlesburgweg, let op het taxibord

Fietsen is wel een genot! Elke ochtend reed ik op m’n stadsfiets van de Mangolaan naar m’n werk. De grietjebie zingt dan al heerlijk haar naam. Mijn Surinaamse collega was verbaasd dat ik dat meezong. Hij hoort het niet eens meer. Op Wikipedia lees ik dat dit een onomatopee (fonetisch het geluid nabootsen). In het Spaans heet deze vogel bien-te-veo, wat betekent ‘Goed je te zien!’. Dat ga ik voortaan meezingen. Daarna fietste ik altijd een stuk over de Nieuwe Charlesburgweg met aan beide kanten een bestraat fietspad. Wel zo veilig. Om 7 uur lopen hier al hordes scholieren in hun uniform. Steevast ook een paar mannen die hun gekooide vogeltje uitlaten. 

Voorbij de Kwattaweg is het wat puzzelen met de eenrichtingstraten. De Kwattaweg gaat naar de stad, maar ik moet via de Verlengde Keizerweg de andere kant op. De eerste dag nam ik nog de afslag naar de Van Idsingalaan. Het had die nacht geregend en dat hoekje stond onder water. M’n fietswiel zakte een paar keer 20-30 cm in een diepe kuil. Nu heb ik een alternatieve route gevonden die me naar het tbc-bureau aan de Rode Kruislaan brengt. Van deur tot deur klokte ik dertien en een halve minuut. In Nederland heb ik nooit naar m’n werk kunnen fietsen!

Een dag in de dierentuin

Nou, het was geen dag hoor, maar een paar uurtjes. Het is ook niet het eerste waar je aan denkt als je naar Suriname gaat. De beheerder had dat wel graag gehoord. Ik kwam hem tegen toen ik wegfietste. Een vriendelijke man. Of ik het naar m’n zin had gehad? Het was zeker aangenaam om deze zondag na een lange vlucht een beetje rond te lopen in de dierentuin. Mooie paden, weelderige flora. Ik had net in de stad een ‘stadsfiets’ gehuurd voor de komende week. Deze keer maar eens niet elke dag met de taxi naar het werk, hoewel fietsen in het Surinaamse verkeer, wel een uitdaging zal zijn. En goed blijven onthouden dat ze hier links rijden en ik dus ook.

Jaguar, in het Sranan: penitrigri, pakiratigri

Welke dieren de meeste indruk hadden gemaakt? Even denken. De jaguar is een imposant dier. Die wil je niet in het wild tegen komen, hoewel ze zelf niet van mensen houden. De slingerapen waren erg grappig en fotogeniek. Zij hebben gelukkig een eigen (ei)landje. Want het blijft een dierentuin, met dieren in gevangenschap. Kan dat nog wel anno 2023? 

De man vertelde dat hij in een rubriek ‘Suriname vertelt’ voor een krant schrijft, en vroeg of ik zin had om daaraan mee te werken. Alle toeristen zouden volgens hem direct van Zanderij, het Schiphol van Suriname, naar de dierentuin moeten om eerst de dieren te leren kennen, alvorens ze in de jungle te spotten. Ik had al gezegd dat ik geen tijd had voor een interview, maar vertelde dat de dierentuin toch vooral voor de eigen bevolking is. Het was mooi te zien dat gezinnen met jonge kinderen langs de kooien lopen, ook langs de geiten en konijnen in hokken, er verliefde stelletjes op bankjes naar de slingerapen kijken. Voor kinderen waren er ook andere opties, zoals een zwembad met water uit de rotsen (een subtropisch zwemparadijs!), veelkleurige speeltoestellen en volop schaafijs. Mijn feedback werd op prijs gesteld en ik het praatje. Dat is toch anders dan op een rode, oranje of groene smiley drukken, die je vooral op vliegvelden ziet. Die moeten overal snel weggehaald worden, maar dat terzijde.

roodgezicht slingeraap

Het is een ander stukje Paramaribo, dan ik tot nu toe gewend ben. Mijn lodge ligt direct achter deze dierentuin. De taxichauffeur informeerde me gisteren dat dieven twee kaaimannen (kleine krokodillen) hadden gestolen. Vandaag nagevraagd en het klopt. Zelfs binnen een dierentuin zijn dieren niet veilig.

Er lagen nog 3 kaaimannen in het water

Ik ben hier eerst twee weken voor werk en heb daarna nog twee weken vakantie. Eens zien of ik de brulaap, kwatta aap, groene anaconda, ocelot of toekan herken als ik ze tegen kom.

Ocelot

Uilen