De afgelopen week waren hectisch. De twee examens die
ik vorige week moest doen, hebben me heel wat nachtelijke uurtjes gekost. Voor
health care evaluation moesten we een evaluatie studie beschrijven om het
effect van muskietennetten op malaria te onderzoeken. Er waren dagen dat al de
70 computers voor studenten bezet waren. Mensen moesten gaan queueën om ook aan
de beurt te komen. Afgelopen dinsdag heb ik van 9 uur ‘s ochtends tot half 2 ‘s
nachts aan de essay gewerkt en toen was het af! Drie studenten bleven achter en
hebben de hele nacht achter een beeldscherm doorgebracht. De volgende ochtend
(en middag) waren ze er nog steeds. We kregen weinig rust want gisteren moest
het tweede stuk ingeleverd worden. Hiervoor kregen we een database uit Malawi
om het effect van BCG (TB) vaccinatie op lepra te onderzoeken. Geïnspireerd
waarschijnlijk door de nachtelijke escapades van anderen, heb ik ook maar een
nachtje doorgewerkt. Zaterdagnacht heb ik in de computerruimte doorgebracht. De
tijd vloog voorbij. Er was alleen nog een Portugees die ik om 6 a .m. achterliet. Het gaf me
een goed gevoel. Maandagochtend om 10 uur was de deadline en heb ik mijn
‘paper’ ingeleverd
Het is niet alleen maar afzien, hoewel ik nog wel een
beetje naweeën heb van zo’n nacht doorwerken. Toen ik zondag een beetje wilde
ontspannen, kwam Lucy, een klasgenoot uit Peru, vragen of ik zin had om mee te
eten. Ze had vrienden uit Colombia en Mexico uitgenodigd en een heerlijk
Peruaans diner gemaakt. We hebben de hele middag gezellig zitten tafelen.
Gisteravond moesten we ook even stoom afblazen. Het is leuk dat dit soort
spontane afspraken ontstaan. ‘s Middags na een computerles, zaten Lietje,
Sylvia en ik, allemaal Nederlanders, nog een beetje te kletsen cq. roddelen. Ik
geloof dat Sylvia met het voorstel kwam om bij een Indisch restaurant dichtbij
John Astor House te gaan eten. Ik had al iets afgesproken met Nizam, een
Bangladeshi, dus die ging ook mee. Na een spicy maaltijd, gingen we nog wat
koffiedrinken in een van de woonkamers hier in John Astor House. Een paar Brazilianen,
Spanjaarden en een Belg sloten aan om met een fles Ballantines en Havana
Cuba-rum tot de kleine uurtjes door te zakken.
Op zo’n internationale school met zoveel verschillende
nationaliteiten staat er altijd wel iets te gebeuren. Zo vierden we twee weken
geleden het Chinese New Year. We zitten nu in “the Year of the Ox”, en lieten
het jaar van de muis achter ons. Het restaurant presenteerde een Chinese
maaltijd, de tafeltjes waren leuk versierd en de kaarsjes brandden. In het
weekend hadden we een etentje in een student hall en werd het Chinese Nieuwjaar
gevierd met een leeuwendans en oorverdovend vuurwerk.
Niet alles is hier zo multicultureel. Als je een
avondje BBC kijkt, dan valt het op hoe Engelsen vooral geïnteresseerd zijn in
wat er in hun eigen land gebeurt. Het nieuws is soms geheel op het eiland en op
roddel gericht. Zo maar een greep uit een 6 o’clock nieuws van vorige week:
Engelse soldaat doodgeschoten in Noord-Ierland. Interview met de ouders. Zwarte
jongen 4 jaar geleden doodgestoken. Vijf jongens verdacht, maar bij gebrek aan
bewijs geen veroordeling. Man in gevangenis steekt een gevangenbewaarster in de
rug. Krijgt nog eens 10 jaar bovenop z’n 3x levenslang. Britse nanny in USA
rammelt een kind dood. Auto van verdwenen politieman uit vaart gedregd.
Allemaal items die een paar minuten in beslag nemen. De ex-doelman van
Liverpool Grobbelaar en een Nederlander, Segers worden verdacht van het
verkopen van wedstrijden. Grobbelaar moet nu bij videobeelden verklaren waarom
hij bepaalde ballen niet stopte! En dan natuurlijk is er altijd een dosis House
of Common: “Order, order”. Moet het
rietje nu wel of niet weer ingevoerd worden? Er is altijd een heel krakeel in
het parlement. Het is eigenlijk wel amusant om te zien hoe daar gedebatteerd
worden. Ik geloof dat er in Nederland nou ook een aftreksel van het Lagerhuis
is.
Inmiddels hebben we een weekje rust. We kunnen wat
computerlessen volgen. Over twee dagen komen Florence, Douwe en Koen. Lijkt me
erg leuk. Ik ben benieuwd hoe de jongens het vinden om in London te zijn. Koen
denkt vaak dat ik ergens in Ghana ben, omdat voor hem Engels gelijk staat met
Ghanees. Het is wel goed voor hen om te zien waar ik nou een jaartje uithang.
