De
vrolijke je-toon in de SNP-mails veranderde ineens in ‘u’, toen SNP onze vakantie in
juni annuleerde. Ik snapte het niet, want IJsland was een van de eerste landen die aankondigde dat toeristen weer welkom waren. En met een voucher liet ik me ook niet afschepen, daarvoor is de reisbranche te onzeker geworden. Na wat telefoontjes en mailtjes lukte het toch nog. Een paar dagen later dan gepland, zaten we op 1 juli met een mondmaskertje, op een volle vlucht naar Reykjavik. Geen broodje of drankje aan boord, maar daar hadden we ons al op voorbereid. Evenals op de coronatest op het vliegveld. Tegen de neusuitstrijk keek ik nog het meest op, maar het kriebelde alleen wat in m’n neus.
