Al bijna een jaar ben ik op zoek naar de persoon of het bedrijfje die een 'vijfeneenkwart inch floppie' voor me kan lezen. Voor de jongeren: dat is zo'n grote slappe schijf met een gat erin die vroeger in de floppy drive ging, nog voordat er diskettes (3,5 inch), CD/DVD-roms of usb-sticks waren. Ik had nog een box met drie van die 5,25 inch floppen.
Eén met mijn 'doctoraalscriptie'. Het zal rond 1982 zijn geweest dat ik bij Frank (zwager) achter de Commodore 64 dit verslag typte en de flop per post naar Roelof (broer) stuurde die het uitprintte. Hij had een letterprinter. De toetsen van zo'n printer tikten de letters uit het plastic lint een voor een op het papier. Heel anders dan de matrixprinter die heen en weer ratelde en een veel minder mooie print maakte. Nadeel was dat je het plastic lint na één keer kon weggooien, dus duur. Maar dat mocht wel voor deze gelegenheid. Twee dagen later lag de scriptie over chondropathia patellae in mijn brievenbus.
Op de andere twee floppies stond "Afrika Tours"en 'backup Afrika Tours'. In 1980 reisde ik voor het eerst naar Afrika. De kennismaking destijds met een aantal reisgenoten en de truck was op de plek waar nu de Amsterdam Arena staat. In de jaren tachtig schreef ik recalcitrant/alternatief 'truuk'. We vonden toen dat we onze eigen taal mochten bepalen. Zo was de c in die tijd in de ban; het was aktie, reklame, kode en ko-assistent!
De reis duurde 5 maanden, van november 1980 tot april 1981, via Italië, Tunesië uiteindelijk naar Kameroen; tijdens de reis hield ik een reisverslag bij. Toen ik in 1986/87 in Soest woonde en werkte typte ik op de Commodore 64 die ik inmiddels zelf tweedehands had bemachtigd, de pagina's over. In mijn boekenkast staat het Afrika Tours reisverslag: circa 100 vellen met verhalen -ook toen nog met de letterprinter- en met allerlei frutseltjes zoals Algerijnse sigarettenpakjes, telex- en telegramberichten, kaarten, adressen van mensen die ik onderweg tegenkwam, et cetera. Een paar jaar geleden las ik Florence voor en was verbaasd de grappige verhalen van een 21-jarige te lezen.
Daarom was ik erg blij toen ik een jaar geleden de flops ergens op zolder tegenkwam. Helaas konden de IT-vrienden en kennissen de flop niet even lezen. Ook Internet gaf maar beperkt mogelijkheden. Harry van Digiklus in Valthermond -zelf even googlen waar dat ligt- meldde op z'n website dat hij dat kon. Hij stuurde me nog aanvullend advies voor verpakking en verzending: "Doe de diskette's tussen twee stevige stukjes karton. Wikkel het geheel in een paar lagen keukenpapier. Pak dat rondom in, in aluminiumfolie (om te voorkomen dat de diskette onderweg in aanraking komt met magneten). Doe het pakketje in een plastic zak en sluit die goed (tegen vocht onderweg). Doe het geheel in een doosje, en vul de doos met vulmateriaal (stukjes papier oid)". Hij schreef ook "dat niet alle diskettes de tand des tijds overleven". Ik stuurde de backup zoals voorgeschreven, maar kreeg na vele weken bericht dat er niets op stond.
Daarmee is het verhaal niet af, want nu wordt het spannend. Via via kwam ik vanmiddag bij V-Sign op een bedrijventerrein in Nieuwegein terecht. De deur stond open. Op "goedemiddag" verscheen een 60-er die bezig was filmspoelen over te zetten. Hij had al gehoord van mijn verzoek en ik wist dat hij wat tijd nodig had om de 5,25 inch drive weer te installeren omdat hij maar sporadisch vragen krijgt deze flops te lezen. Het laatste half jaar niet. Ik hoop dat deze diskette wel de tand des tijds heeft doorstaan. Aan het transport zal het niet liggen, want dat was gewoon met de auto. En als er nog wat op staat, dan zet ik met terugwerkende kracht verhalen en foto's in de blog voor wie interesse heeft.
Wordt vervolgd.
