10. The year of the Ox

De afgelopen week waren hectisch. De twee examens die ik vorige week moest doen, hebben me heel wat nachtelijke uurtjes gekost. Voor health care evaluation moesten we een evaluatie studie beschrijven om het effect van muskietennetten op malaria te onderzoeken. Er waren dagen dat al de 70 computers voor studenten bezet waren. Mensen moesten gaan queueën om ook aan de beurt te komen. Afgelopen dinsdag heb ik van 9 uur ‘s ochtends tot half 2 ‘s nachts aan de essay gewerkt en toen was het af! Drie studenten bleven achter en hebben de hele nacht achter een beeldscherm doorgebracht. De volgende ochtend (en middag) waren ze er nog steeds. We kregen weinig rust want gisteren moest het tweede stuk ingeleverd worden. Hiervoor kregen we een database uit Malawi om het effect van BCG (TB) vaccinatie op lepra te onderzoeken. Geïnspireerd waarschijnlijk door de nachtelijke escapades van anderen, heb ik ook maar een nachtje doorgewerkt. Zaterdagnacht heb ik in de computerruimte doorgebracht. De tijd vloog voorbij. Er was alleen nog een Portugees die ik om 6 a.m. achterliet. Het gaf me een goed gevoel. Maandagochtend om 10 uur was de deadline en heb ik mijn ‘paper’ ingeleverd

Het is niet alleen maar afzien, hoewel ik nog wel een beetje naweeën heb van zo’n nacht doorwerken. Toen ik zondag een beetje wilde ontspannen, kwam Lucy, een klasgenoot uit Peru, vragen of ik zin had om mee te eten. Ze had vrienden uit Colombia en Mexico uitgenodigd en een heerlijk Peruaans diner gemaakt. We hebben de hele middag gezellig zitten tafelen. Gisteravond moesten we ook even stoom afblazen. Het is leuk dat dit soort spontane afspraken ontstaan. ‘s Middags na een computerles, zaten Lietje, Sylvia en ik, allemaal Nederlanders, nog een beetje te kletsen cq. roddelen. Ik geloof dat Sylvia met het voorstel kwam om bij een Indisch restaurant dichtbij John Astor House te gaan eten. Ik had al iets afgesproken met Nizam, een Bangladeshi, dus die ging ook mee. Na een spicy maaltijd, gingen we nog wat koffiedrinken in een van de woonkamers hier in John Astor House. Een paar Brazilianen, Spanjaarden en een Belg sloten aan om met een fles Ballantines en Havana Cuba-rum tot de kleine uurtjes door te zakken.

Op zo’n internationale school met zoveel verschillende nationaliteiten staat er altijd wel iets te gebeuren. Zo vierden we twee weken geleden het Chinese New Year. We zitten nu in “the Year of the Ox”, en lieten het jaar van de muis achter ons. Het restaurant presenteerde een Chinese maaltijd, de tafeltjes waren leuk versierd en de kaarsjes brandden. In het weekend hadden we een etentje in een student hall en werd het Chinese Nieuwjaar gevierd met een leeuwendans en oorverdovend vuurwerk.

Niet alles is hier zo multicultureel. Als je een avondje BBC kijkt, dan valt het op hoe Engelsen vooral geïnteresseerd zijn in wat er in hun eigen land gebeurt. Het nieuws is soms geheel op het eiland en op roddel gericht. Zo maar een greep uit een 6 o’clock nieuws van vorige week: Engelse soldaat doodgeschoten in Noord-Ierland. Interview met de ouders. Zwarte jongen 4 jaar geleden doodgestoken. Vijf jongens verdacht, maar bij gebrek aan bewijs geen veroordeling. Man in gevangenis steekt een gevangenbewaarster in de rug. Krijgt nog eens 10 jaar bovenop z’n 3x levenslang. Britse nanny in USA rammelt een kind dood. Auto van verdwenen politieman uit vaart gedregd. Allemaal items die een paar minuten in beslag nemen. De ex-doelman van Liverpool Grobbelaar en een Nederlander, Segers worden verdacht van het verkopen van wedstrijden. Grobbelaar moet nu bij videobeelden verklaren waarom hij bepaalde ballen niet stopte! En dan natuurlijk is er altijd een dosis House of Common: “Order, order”. Moet het rietje nu wel of niet weer ingevoerd worden? Er is altijd een heel krakeel in het parlement. Het is eigenlijk wel amusant om te zien hoe daar gedebatteerd worden. Ik geloof dat er in Nederland nou ook een aftreksel van het Lagerhuis is.

Inmiddels hebben we een weekje rust. We kunnen wat computerlessen volgen. Over twee dagen komen Florence, Douwe en Koen. Lijkt me erg leuk. Ik ben benieuwd hoe de jongens het vinden om in London te zijn. Koen denkt vaak dat ik ergens in Ghana ben, omdat voor hem Engels gelijk staat met Ghanees. Het is wel goed voor hen om te zien waar ik nou een jaartje uithang.