Amy kreeg tuberculose toen ze rechten studeerde. Het duurde een jaar voordat bij haar de ziekte werd vastgesteld,
waarvoor ze uiteraard lang pillen moest slikken, maar ook een long kwijtraakte.
Zij vertelde haar verhaal, toen ik dinsdag met een collega bij TB Alert in
Brighton was. TB Alert is net als KNCV een niet-gouvernementele organisatie die
zich inzet voor de bestrijding van tuberculose; niet alleen - in
hun geval - in Engeland maar ook elders in de wereld. De collega’s van
TB Alert komen we al jaren tegen tijdens congressen en vergaderingen. Vorig jaar was hun
directeur in Nederland om te zien hoe wij deze ziekte aanpakken. Nu
was het onze beurt om over te steken. We hoorden tijdens de overleggen hoe Amy met hulp van TB Alert een
tuberculose patiënten/actiegroep TBAG heeft opgericht. Je spreekt TBAG uit als
“t-bag” (theezakje). De invloed van deze groep, tot in het parlement, is groot.
Zeer nuttig en ook hoog tijd dat de tuberculosepatiënt in Nederland meer stem krijgt.
Redbridge |
Vanochtend spraken we met tuberculosebestrijders
in Redbridge, een van de armere wijken in Noord-Londen. TB Alert ondersteunt hier vrijwilligersorganisaties om “awareness” (kennis over de ziekte) te
verbeteren en voorlichting te geven onder de vele etnische groepen die Londen en
ook Redbridge rijk is.
Debat in een van de zalen van Westminster |
’s Middags was er toevallig een debat tussen
parlementsleden (MP’s) over de Engelse steun voor internationale tuberculosebestrijding in een zaal van het Britse Parlement. Het konden met TB Alert mee naar binnen. Het debat van 1½ uur werd ook “televised”. Acht MP’s, zowel van Labour, de
Conservatieven als de Liberalen, spraken met veel kennis en vol overtuiging over tuberculose. Er is zelfs een All-Party Parlementaire Groep die tuberculose
bespreekt. Tuberculose staat in Engeland hoog op de agenda en dat is ook nodig omdat
in Engeland (vooral Londen) tuberculose drie keer zoveel voorkomt als in
Nederland.
Na afloop van het debat sprak TB Alert en andere toehoorders met een paar MP’s in de Westminster Hall.
Na afloop van het debat sprak TB Alert en andere toehoorders met een paar MP’s in de Westminster Hall.
Tory MP Nick Herbert met Prof Ali Zumla (bekende hoogleraar in Engeland) |
Westminster Hall |
Het was interessant te
observeren hoe het spel van pleitbezorging (advocacy) en lobby werkt. Maar ook
boeiend te zien hoe de (Engelse) democratie werkt, hoe MP’s op deze wijze open
staan voor belangrijke onderwerpen en die dan wel of niet oppakken.
De Tory MP Nick Herbert bleef
het langst napraten, maar gaf aan dat hij naar zijn ‘next appointment’ moest.
Paul, onze gastheer, wilde nog even dat wij met hem kennismaakten en tot onze
verbazing vroeg hij of we het Westminster Palace al bekeken hadden. Hij nam ons
mee naar een centrale hal met aan de ene kant de gang naar de House of Commons
(de Engelse Tweede Kamer) en aan de andere kant de toegang tot de House of
Lords (De Eerste Kamer).
Hal waar MP's hun kiezers ontmoeten (met zicht op gang naar House of Lords). Ik werd aangesproken geen foto's te maken, en heb dat dus ook maar niet meer gedaan. |
En vervolgens vroeg Nick
Herbert of we het House of Commons wilden zien. Why not? Na invulling van een
formuliertje, lieten de Bobby’s ons door en klommen we over de stenen trappen,
waarbij hij ondertussen vertelde dat zijn kamer onder het House of Commons was
en er muizen door de plafonds liepen. Op het balkon van de House of Commons
legde Herbert uit waar iedereen zat. Aan het hoofd op een hoge stoel een
elegante dame die de Speaker is, daarvoor clerks met mooie pruiken, links op de
voorste bank ministers (er zat er nu één), daarachter MP’s van de
regeringspartijen (Conservatieven en Liberalen). Aan de rechterkant een voorste
bank met schaduwministers van de oppositie en daarachter MP’s van de Labour
partij. Een rode lijn geeft de scheiding tussen partijen weer en mag niet
overtreden worden. Achter (lady) Speaker was nog een tribune voor de pers.
Boven MP’s hingen microfoontjes zodat zij bij interrupties alleen maar op
hoeven te staan. En als andere MP’s het eens zijn met een statement dan roepen
ze “Hear, hear”. We hadden nog veel langer willen blijven maar moesten al weer
snel de metro en trein in om in Gatwick onze Easyjet te pakken.
Oliver Cromwell zou de beslissende stem hebben gegeven waarna King Charles I head was chopped of. |