Mooie foto en woorden in de Volkskrant.
Mijn herinnering: in januari 1989 vertrokken we voor drie jaar naar Zambia. Zuid-Afrika was toen voor ons "verboden land" vanwege de apartheid. In Lusaka zaten we buiten de stad in een hotel met ANC-leden. We reden 's ochtends met hun busje mee naar de stad en er werd strijdlustig gezongen.
Het nieuws over de veranderingen in Zuid-Afrika (en ook de val van de Berlijnse Muur) volgden we via de Wereldomroep. Pas jaren later kwamen daar beelden bij, want er was geen tv, laat staan internet, in het plaatsje waar we gingen werken in een ziekenhuis. Met de vrijheid van Mandela en verkiezingen in aantocht was Zuid-Afrika voor ons een niet meer verboden land en bezochten we eind 1991 Johannesburg, Durban, andere plaatsen en het Krugerpark. Het was een schizofreen land. Bizar om in een restaurant te eten met alleen blanke gasten, waar de 'donkere' Zuid-Afrikaan de rommel opruimde en met uiteraard een witte baas en management. Ik voel nog steeds de opluchting in Mbabane, de hoofdstad van Swaziland, toen we in een restaurantje zaten en champignonsoep en een vleesgerecht met champignons bestelden. De ober kwam even later terug met een brede glimlach en vertelde dat er "No mushrooms today" waren. We schoten alle drie in een lach en hebben heerlijk gegeten. Hoe anders was dat geweest in Zuid-Afrika, waar de man "uitgekafferd" zou zijn.
Mandela heeft gisteren zijn welverdiende rust gekregen. R.I.P. Mandela.
Hierboven een paar foto's die ik maakte toen ik in 2006 in Kaapstad was voor een tuberculosecursus en we op de laatste vrije middag Robbeneiland bezochten. Over 2 uur heb ik een bespreking met een Zuid-Afrikaanse medische student/activist over tuberculose bij gezondheidswerkers. Het overlijden van Madiba zal zeker onderwerp van gesprek zijn...
Foto van een grote poster op de binnenplaats van de gevangenis op Robbeneiland, Kaapstad. |
Foto van de cel van Mandela op Robbeneiland, Kaapstad. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten