Er gaat niets boven Groningen

Dat vonden de ‘boeren’ niet toen zij zich in 1845 in het Surinaamse Groningen settelden, in het moeras van de Saramaccarivier. Binnen een half jaar overleed de helft van de 200 mensen die vooral uit Gelderland en Overijssel kwamen. Gevlucht voor de armoede, die toen volop heerste in Nederland, zocht men een nieuwe toekomst in Suriname. De slavernij stond op het punt om afgeschaft te worden, dus arbeidskrachten waren nodig op de plantages en om de landbouw te ontwikkelen. Maar niet iedereen overleed. De overlevenden heten ‘Boeroe’ (=boer).

Benzinestation Groningen

Ik ben weer in Suriname voor de ondersteuning van het tbc-programma. Dit keer twee weken, met een weekend. Tijd dus om Paramaribo uit te gaan. Het plaatsje Groningen maakte me nieuwsgierig. Het ligt op een uurtje rijden van Paramaribo. Ik logeerde in een mooie lodge aan de Saramaccarivier die door de eigenaars tot Bloemendaal was omgedoopt. Genoeg vermaak voor een paar dagen: met een bootje over de rivier, kapucijnaapjes spotten die langs de rivier struinen, een stukje fietsen en schrijven aan het boek over AT van Wijngaarden.

Resort Bloemendaal in Groningen

Paramaribo en Suriname begint vertrouwd te worden. Ook deze keer logeerde ik weer aan de Wagenwegstraat, een typisch Suri wit houten huis. De weg naar mijn ‘werk’ aan de Rode Kruislaan ken ik ook al goed. Ik heb een vast eettentje aan de Waterkant met uitzicht over de Surinamerivier waar het ’s avonds goed toeven is met een licht briesje. Want warm is het. Overdag 30 graden, ‘s nachts 24 graden. Het kantoor waar ik het meeste werk doe heeft airco, mijn slaapkamer ook.

De vrienden van Bouterse

Het plan is om een volgende keer echt vakantie in Suriname te houden. En dan uiteraard ook het ‘bos’ in zoals mijn taxichauffeur Franky en veel Surinamers het binnenland noemen. Het oerwoud wordt helaas in rap tempo gekapt. De president verkoopt het hout aan de Chinezen. “‘Bouta’ heeft geld nodig om volgend jaar herkozen te worden”, zeggen de mensen hier. Het is jammer om te zien dat een land met zoveel potentie, stagneert en ook afglijdt. Economisch gaat het slecht in Suriname. Wat de tbc betreft, hoop ik de komende jaren mijn steentje bij te dragen aan een betere gezondheid van de bevolking. We hebben een samenwerkingsovereenkomst opgesteld voor de komende 5 jaar.

Noodlanding op de Azoren

“Cabin crew prepare for landing”, roept de piloot vanuit de cockpit. Ik was net aan het indommelen. Het is 1 uur Suriname tijd en kunnen nog niet in Nederland zijn. Er klopt dus iets niet. Daarna komt de mededeling dat een passagier in de business class onwel is geworden en we een tussenlanding gaan maken op de Azoren. De passagier wordt van boord gehaald. Wij mogen tijdens het bijtanken niet in het vliegtuig blijven. Midden in de nacht worden bussen aangereden. De Boeing 747 is een groot vliegtuig, met ruim 400 mensen, dus het duurt wel even voordat iedereen naar de hal is gebracht, waar het mannentoilet ‘spontaan’ wordt omgebouwd tot een rookruimte. Maar na drie uren oponthoud, nu (om 11 uur) toch in Schiphol. Van slapen is het niet meer gekomen.

Voetbalstadion Groningen

Derby van Jong Groningen tegen de buren (Calcutta)

Loket (10 SRD = 1,20 euro)

De verrichtingen van Ajax worden in Suriname ook op de voet gevolgd