Leve de McDonald’s met de gratis WiFi. Het geeft me gelegenheid om elke avond deze blog te uploaden. Gisteravond was ik bij een free concert van de Sneker Simmer van een lokale band die muziek van Pink Floyd speelde uit The Wall, met ‘de teacher’ die hoog boven het podium uitsteeg en een mooie lichtshow. In het publiek veel oude rockers, waarvan een aantal hun dochters zagen optreden als ‘de scholieren die niet willen leren’. Op de camping een paar kilometer buiten het stadje drong het geluid ook later op de avond nog langdoor en viel ik met de Pink Floyd-muziek in slaap.
Vanochtend had ik de tocht weer vervolgd in Franeker. Onderweg zag ik al een vroege skeeler die al om 8 uur over de stille wegen door het Friese landschap gleed. Ik volgde zijn voorbeeld een kwartiertje later. Mooi, die stilte en rust op de wegen. In Stiens ging ik onderuit toen ik net voor de top van een te steil bruggetje stil viel. Het was geen harde klap, maar viel wel automatisch op mijn beurse rechter heup. Bij Stiens sloeg ik een klein weggetje, de Truerderleane, in en kwam via de Wurgedyk in Bartlehiem.
Wurgedyk
(naar Bartlehiem)
Het gehucht heeft maar een paar huizen aan de noordkant van de Dokkumer Ee, waar ook het beroemde bruggetje is waar de schaatsers tijdens de Elfstendentocht afslaan naar Dokkum. De leuningen zijn niet al te best meer en houden het bij een volgende Elfstedentocht niet. Ik vertelde een paar Duitse toeristen -in mijn beste Duits- wat zo bijzonder aan de brug en het dorp was. Ze wilden van alles weten zoals wanneer de eerste Elfstedentocht gereden werd - ze dachten in de 16e eeuw - en hoe men weet wanneer de tocht door kan gaan. De verlossende woorden “It giet oan” waren eenvoudig te vertalen in het Duits: ‘Es geht los’.
In Dokkum ging ik ravitailleren in hotel ‘De Posthoorn’, met uitzicht op het water waar de schaatsers van de Elfstedentocht keren. Via de zuidkant van de Ee ging de weg terug. Tot aan Burdaard kon ik bijna 10 km lang met m’n handen op de rug en een beetje kopwind doorskaten. Daarna was het pet. De weg naar Bartlehiem en verder naar Wijns was vorige week geteerd en lag vol met kleine steentjes. Uitkijken dus en veel krabbelen. Ook in de echte Elfstedentocht hield ik mezelf voor is het ijs niet overal optimaal.
De flatgebouwen van Leeuwarden kwamen al snel in zicht en met het goede asfalt kon ik weer lekker door skaten naar het NS Station. Leeuwarden is voor mij niet het eindpunt. De laatste 25 km die ik morgen nog naar Sneek moet skaten om het rondje te voltooien, is met een beetje rugwind zo gedaan. Eenmaal zonder skates merkte ik dat de 70 km behoorlijk in de benen zaten. Maar de voldoening overheerst om zo’n lange tocht door het mooie Friese landschap te kunnen maken. Het was weer een mooie dag.
 |
| Grindweg tussen Burdaad en Wijns, 6 km grind |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten