Hielke en Sietse Klinkhamer zouden op het Inle-meer hun lol op kunnen met
hun Kameleon. Het meer is 20 km lang en 5 km breed. Aan de oevers en in het
meer liggen 200 dorpjes, de huizen op palen gebouwd. De bewoners van het meer
horen bij de Intha bevolkingsgroep. Intha betekent 'zonen van het meer'. Hun
leven is helemaal verbonden met het water. Fascinerend zijn de vissers die met
het ene been staand op het bootje en met het andere de peddel omklemd wijd
uitzwaaiende bewegingen maken, het zogenaamde beenroeien. Zo hebben ze de handen vrij om nog
een fuik of een stok met scherpe punt naar de vissen in het heldere water te
gooien.
 |
| Beenroeier op het Inle-meer |
Van waterhyacinten, moerasplanten en bamboe worden drijvende tuinen gemaakt
door er aarde op te gooien waar zelfs de bloemkool het goed op doet. En elk
dorp heeft wel een handicraft workshop. De 'gondeliers' zetten je slim af bij
zilversmeden, wevers, sigarenmakers, botenbouwers of bij een lokale markt.
 |
| Cheroot (sigaren) makers |
 |
| Drijvende 'kraam' van een lokale markt |
Het
Engelse onderwijs was slecht tijdens het militaire regime, zodat maar weinig
mensen goed Engels spreken. Maar jonge meisjes doen ontzettend hun best om alle
stappen van het handwerk uit te leggen. Ooit gehoord dat in de stengel van de
lotusbloem een vezel zit, die je voor kleding kunt gebruiken? Je moet de vezels
draaien en vijf bij elkaar plakken om een stevige draad te krijgen. De lotusbloemen
groeien hier weelderig op het water, maar om voldoende vezels voor een sjaaltje
te oogsten heb je wel 3000 stengels nodig en ben je een paar weken bezig. De zelfgeweven
sjaaltjes kosten dan ook minimaal 90 dollar, een vermogen in dit land.
De bedrijvigheid in dit land valt sowieso erg op. Uiteraard heb je bij een
eerste bezoek geen vergelijking, maar het land lijkt op te leven na (gedeeltelijk) verlost
te zijn van het militaire regime. Het overheidsgeld wordt nu geïnvesteerd in
goede projecten, zoals verbetering van de infrastructuur. Wegen worden overal
verbreed en veel tolpoorten verschijnen. Vrouwen doen hier het zware werk. Dat
is toch wel schokkend om te zien. Langs een nieuw stuk weg schept een man
gewoonlijk de schalen vol met stenen, die vrouwen vervolgens op hun
hoofd zetten en wegdragen naar de weg in aanleg. In de hete zon zitten andere
vrouwen naast de weg om de stenen bij elkaar te passen. Uiteindelijk zijn het
de mannen die er een nieuwe stukje teer erover leggen.
Wat echt opvalt in dit land is de enorme vriendelijkheid van de mensen. Men
maakt graag oogcontact, poseert voor een foto of wil graag met jou op de foto.
Want ook in Myanmar heeft iedereen wel een smartphone.Eerder een Koreaanse
Samsung of een Chinese Huawei dan een Amerikaanse iPhone. Daar gaat D. Trump
niet veel aan veranderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten