Russisch dorpje |
Bij de officiële kiosken kun je alles kopen wat je tijdens de reis nodig hebt, tot verpakte bolletjes ijsje aan toe. Er is ook veel 'illegale' verkoop. Een oud dametje had bekertjes frambozen in haar tasje. Toen ik naar de prijs vroeg (sto = 100 (roebel)), ging de tas snel dicht. “Militia”, zei een medepassagier die ook belangstelling had voor het fruit. Toen de politie zich even omdraaide kon de verkoop alsnog plaatsvinden.
Provodnitsa |
Een andere oude vrouw bood aardappelen en uien aan. Ik had geen interesse. Ze opende haar handtasje, waar een blikje bier in zat. Eveneens sto roebel. De helft van de prijs in de restauratiewagen. Ik kocht het half liter blikje lauwe bier. Ook de provodnitsa runt in de trein een winkeltje met koffie/thee, frisdrank, water, zakjes chips en chocolade.
Elke wagon heeft verder een indrukwekkende boiler waar je kokend heet water uit kunt tappen voor de oploskoffie, thee of gedroogde soepen. Geen probleem dus om te overleven tijdens de rit.
Boiler |
Irkutsk treinstation |
Het museum gaf ook mooi aandacht aan de enorme economische crisis waar Rusland lang in verkeerde. Volgens onze gids in Moskou zijn de gevolgen van de sancties, na de annexatie van de Krim, nu ook merkbaar. De roebel is nog maar de helft waard ten opzichte van de dollar. Het land is wel veel meer zelfonderhoudend geworden, alhoewel Heineken en Amstel het hier nog steeds goed doen.
We zijn nu in Listvyanka, 70 km van Irkutsk,
aan het Baikalmeer. Het meer is 700 km (!) lang en 20 km breed is. Nu heeft het
de sfeer van de Mediterrane Kust - het is hier 25 graden -, maar ‘s winters
vriest het 30 graden. Auto’s rijden dan naar de overkant over een 1,5 meter
dikke ijslaag. Schaatsen verzekerd. Ik zou dat wel eens mee willen maken.
KLM/Aeroflot vliegt je in februari voor 600 euro heen en terug. Misschien nog
een keer terugkomen als het Siberisch koud is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten