Virtuele meetings

Het was even anders deze 2-daagse workshop ‘Active TB case finding in migrants’ die we deze week organiseerden voor het ECDC-project ‘Country support for TB elimination in Europe’. In februari vond de eerste workshop plaats in Athene voor Zuid-Europese landen, België en Duitsland. Dit keer dezelfde workshop voor de Scandinavische landen, Ierland, Nederland, Luxemburg en Frankrijk. Het Verenigd Koninkrijk mocht niet meer mee doen vanwege de uittreding uit de Europese Unie.

De migranten die naar de West- en Noord-Europese landen komen, zijn anders in samenstelling en aantal, dan bijv. in Italië en Griekenland. Ook de tbc-screeningsaanpak verschilt nogal; ook tussen deze deelnemende landen. Het woord heterogeniteit viel nogal eens. Maar het echte verschil was de virtuele omgeving waarin de workshop plaatsvond. Wij in het RIVM-gebouw en de deelnemers thuis of op hun kantoor. Een van de Deense deelnemers bleek bij de aanvang van het programma zelfs in Groenland te zijn; het was daar nog geen 5:00 uur in de ochtend in Nuuk. Alle hulpmiddelen, zoals Break-outs, Polls, Mentimeter, Padlets, etc. werden ingezet om de interactie tussen deelnemers te bevorderen. Het werd zeer gewaardeerd. Ook de presentaties vanuit Londen en Boston, via live-verbindingen. 

Dat was dinsdag en woensdag. Gisteravond bespraken we complexe tbc-patiënten in Suriname; vandaag organiseerden we een bijeenkomst voor het Nederlandse tbc-veld. Zes presentaties in 3 uur, onder andere over de impact van covid-19 op ons werk. Er werd een patiënt besproken die in het voorjaar verschillende keren antibiotica had gekregen van de huisarts na telefonisch consulten. Pas na een half jaar werd de diagnose open tuberculose gesteld. Of deze situaties nu vaker voorkomen dan voor de covid-19-tijd, is nog moeilijk te zeggen. Wel is duidelijk dat er veel minder immigranten en asielzoekers in Nederland komen en wordt dus ook minder tbc vastgesteld. De regio Zuidoost Groningen, met het grote asielzoekerscentrum in Ter Apel, kleurt voor het eerst sinds jaren niet meer donkerzwart op de tbc-kaart. Het is daar erg rustig. Het lijkt erop dat we dit jaar een forse daling van het aantal patiënten gaan zien, van circa 20%. 

Aan het eind vroegen we de deelnemers feedback te geven + een cijfer. 8,2 is best wel hoog!

En zo gaan de weken voort. Volgende week is de grote wereldtuberculoseconferentie. Sevilla was een mooie plaats om deze tijd van het jaar te zijn. Maar nu even niet. De 3500-4000 deelnemers die jaarlijks van overal op de wereld samenkomen, zullen nu vanuit hun huiskamer of zolderkamer inzoomen. Ik heb twee bijdragen, die ik vantevoren moest inspreken. Erg benieuwd hoe we volgende week onze weg vinden, en vooral hoe we elkaar toch nog een beetje kunnen ontmoeten.

We zijn een nieuwe wereld binnengestapt!

Een glossy

Ouders verzamelen heel wat frutsels van hun kinderen. Apetrots bewaren ze de tekening met de eerste krasjes die een huis moet voorstellen of de eerste geschreven letters of tekst. Zo ook wij. Mappen vol. Dat kwam ook omdat Florence in Ghana de (kleuter)juf was van Douwe en Koen, onze twee kinderen. En juffen gooien nooit iets weg. Ik trouwens ook niet. Als de tijd verstrijkt, verandert de waarde van de werkjes van de kinderen. Je zit niet meer middenin de ontwikkeling, met alle twijfels en zorgen die daar bij horen. En je weet de afloop. Twee prachtige volwassen zonen, die mooi in het leven staan. 

Zo begon het voorwoord van de glossy die ik vorige maand voor Douwe maakte, voor zijn 30ste verjaardag. Het idee kwam een paar weken voor zijn verjaardag. Het leek me een uitgelezen moment om door al die bewaarde spullen te gaan. Ik schatte de omvang van het werk in. Het zou een kortstondige megaklus worden, een eindsprint van twee weken, met nachtwerk. Want ja, waar bewaar je al die levenswerkjes. Het huis staat nog steeds op z’n kop met alle geopende dozen, mappen, fotoboeken, etc. Het resultaat is prachtig geworden en op tijd klaar! Als jullie eens langs komen dan kan ik een exemplaar laten zien, 92 pagina’s dik. Ook met veel persoonlijke verhalen die ik uiteraard niet allemaal online ga zetten.

Maar wel een paar... Sommige hebben al eens in een blog of rondzendbrief gestaan, zoals over zijn geboorte: http://gerarddevries.blogspot.com/1990/10/12-geboorte-van-douwe-mubanga.html. Elke nacht schreven verpleegkundigen en verloskundigen een rapport over de avond- en nachtdienst in het ziekenhuis in Zambia. Zo ook, het verslag van 'onze' bevalling en de geboorte van Douwe Mubanga. Het leest nog steeds als de dag van gisteren. ‘She came in at 21.00 hrs. with c/o being in true labour’ (ze kwam binnen met klachten van echte weeën). (…) ‘At 23.17 hrs. she progressed well to a SVD (Spontaneous Vertex/Vaginal Delivery) of a male live mature infant [who] cried immediately after birth.’ (ze beviel spontaan van een mannelijk levend voldragen kind die direct na de geboorte huilde). De bladzijde scheurde ik later uit het schriftje, het werd toch niet bewaard.

In 1993 vertrokken we naar Ghana. Bij de gate riep Douwe vrolijk naar de zwaaiende familie: ‘Dag jongens, ik kom zo terug. We gaan even naar Ghana.’ (http://gerarddevries.blogspot.com/1993/06/1-dag-jongens-ik-kom-zo-terug-we-gaan.html). Het jochie van bijna 3 jaar had niet door dat ‘even’ voor drie jaar zou zijn. In Ghana was hij volop bezig met uitvindingen. In het glossy-voorwoord schreef ik: “Dat je ontwerper, of beter gezegd, uitvinder wilde worden, was al vroeg duidelijk. Het betekent natuurlijk niet dat een kind wordt, waar hij of zij van droomt. Maar jou wil om te ontdekken was groot. Je uitte dat onder andere in tekeningen, waarvan een aantal in deze glossy zijn opgenomen. Het warme klimaat in Ghana inspireerde je om een auto te ontwikkelen. Op zonne-energie. Elon Musk was je voor om de productie van een elektrische auto commercieel op te zetten. Hij is ook twintig jaar ouder, dus wie weet, wat jij over twintig jaar doet. Wist je trouwens dat Elon Musk in Zuid-Afrika is geboren? Blijkbaar een goede bodem om over (zonne-)energie na te denken…".

'Solar car' met zonnepaneel en uiteraard de zon.

Tijdens ons verlof in Nederland mocht Douwe naar een plaatselijke kleuterschool. Een van zijn tekeningen verscheen in een nieuwsbrief.

Er zijn verschillende softwareprogramma’s waarin je glossies kunt maken. Ik gebruikte My Glossy (www.myglossy.nl). Het lukte me om in korte tijd snel de vaardigheden te krijgen voor het opmaken van pagina’s (een Mac-computer is dan wel erg handig) en mooie ‘spreads’ te maken. Dat was nodig, want ik wist dat de glossy en de opmaak aan de hoge professionele eisen van de ontvanger moest voldoen. 

Het papier van deze tekening/schildering was al aan het verbrokkelen

Dit lijkt wel een pre-historische grottekening, het bloed spat eraf

"Killing in the name of..." was een song van Race Against the Machine

Als je het optreden nog wil zien, dan kun je op deze link klikken: https://www.youtube.com/watch?v=_pjHvNxUq-o.

En dit is een andere 'Mubanga' productie: https://www.youtube.com/watch?v=6MY6w34wbvk&ab_channel=DouwedeVries. 

En dit zijn een paar hedendaagse Art-producten van Douwe

Douwe op zijn 30e verjaardag in een Zoom-gesprek met de Amerkinaanse verloskundige die de bevalling in 1990 begeleidde.