10. Met 50 kg overgewicht terug van verlof

Zo dat is een tijd geleden, hè? Maar goed, jullie hebben net de vakantie achter de rug en waarschijnlijk nog niet echt een rondzendbrief van ons gemist. Het is al weer drie maanden geleden dat we uit Nederland vertrokken, de tijd is omgevlogen. Hoewel ons verlof erg vermoeiend is geweest, hebben we het toch erg leuk gevonden dat we jullie weer gezien hebben. Zo kunnen we er weer een poosje tegen aan.

Meteen toen we van het vliegveld kwamen, voelden we ons weer vertrouwd in Zambia. Bepakt en bezakt liepen we met ons ruim 50 kg overgewicht de douane door. Zonder problemen. Met de 100 kg bagage kwamen we al snel een taxidriver tegen die ons welwillend hielp. Zo stapten we vijf minuten later in een van de zo vertrouwde gammele taxi's van Lusaka. De chauffeur begon te klagen over de verslechterde situatie in Zambia. Na nog geen km rijden stopte de taxi voor een collega taxichauffeur die panne bleek te hebben. De Brit in die taxi schoof bij ons in. Zo zie je: binnen korte tijd weet je zeker, dat je weer in Zambia bent.

Bij een baobab in Lochinvar

Voordat we naar Chilonga teruggingen brachten we eerst nog een paar dagen in een park van het wereldnatuurfonds door, waar vooral veel vogels te zien zijn, maar ook apen, nijlpaarden, buffels, etc. We hebben daar heerlijk uitgerust. Terug in Cbilonga zaten we meteen weer in de drukte, geen enkel probleem. Het kostte ons geen moeite om weer terug te zijn.

Er kan een hoop gebeuren in drie maanden tijd. Ongetwijfeld hebben jullie ook het nieuws gehoord over de onlusten in Zambia eind juni/begin juli. In Chilonga merken we er weinig van. Wel werd de coup uitbundig gevierd en bleek de teleurstelling toen deze dus niet bevestigd kon worden. De rust lijkt teruggekeerd, maar het gevoel dat er iets broeit, blijft wel. De prijzen zijn schrikbarend gestegen met name van het maïsmeel, het basisvoedsel voor de Zambianen. Het is dan ook onmogelijk voor te stellen hoe de meeste mensen van zo’n laag salaris dit dure meel kunnen kopen.

Het ene probleem is nog nauwelijks over of een volgend kondigt zich aan. De hele wereld houdt de ogen gericht op het Midden-Oosten. Deze crisis heeft ook direkte gevolgen voor Zambia die volledig afhankelijk is van de olie uit Koeweit. De gevolgen zijn nu al te merken: raffinaderijen worden gesloten, benzine is vooral in de grote steden al een groot probleem. En dat houdt in dat binnenkort transport van verschillende produkten ook een groot probleem gaat worden. Een land als Zambia kan dan echt lam komen te liggen en hoe lang duurt het herstel?

"Straathandel": Het kost toch bijna niks, dus dan maar de hele mand en zijn de mensen los.

Ondertussen gaan wij ons wat meer bezig houden met ons persoonlijk leven. Nog een paar weekjes met z'n tweeën en dan zal de grote verandering komen. We kijken er steeds meer naar uit. De hele zwangerschap is eigenlijk geruisloos verlopen zonder klachten, nauwelijks last van de dikke buik. Ook zelfs nu niet, nu het toch tegen het einde loopt. Met 38 weken stop ik met werken om toch wat uitgerust aan de volgende periode te beginnen. Het doorwerken is me niet tegen gevallen, je doet het wel wat rustiger aan, maar dat ging prima. Toch kijk ik er nu wel naar uit om volgende week vrij te zijn.

Hoewel wij vrij nuchter tegenover de bevalling staan is de verloskundige Sister Kathleen, een Amerikaanse non, des te meer opgewonden. Al maanden is ze zich aan het voorbereiden. Alle benodigdheden die je tijdens een bevalling gebruikt zijn inmiddels al drie keer gesteriliseerd, telkens komt ze weer met het een of ander naar me toe om maar op alles voorbereid te zijn. Ik kan jullie verzekeren dat het een gezegende bevalling gaat worden want het steriele pakket is verpakt in een oversteriele paus-chitenge, een draagdoek met afbeeldingen van de paus erop. Nou ik wil wedden dat er maar weinig kinderen in Nederland zo geboren zijn. Ik zal jullie een volgende brief wel schrijven hoe een en ander verlopen is.

Het zwanger zijn in Zambia brengt je wel in een bijzondere positie. Hoewel ik nooit het gevoel had niet geaccepteerd te zijn, komen nu ineens allerlei verhalen op je af. De Zambiaanse vrouwen vertellen me graag hun ervaringen over zwangerschap en bevalling en willen me vooral vertellen wat ik wel en niet moet doen tijdens de zwangerschap. Het wegduwen van een voetje wat ongemakkelijk tegen je ribbenboog aandrukt en niet prettig aanvoelt is uit den boze. Het kind moet de vrijheid hebben om zich te bewegen zoals het wil, pas als het geboren is ben jij degene die het richting mag geven.

Chalabesa: informatie in een hut over wat goed en slecht is in de zwangerschap

Eindeloos zijn ook altijd de gesprekken over de rol van de vader. Het feit dat hier nooit een man bij de bevalling is, omdat dat een slechte uitwerking op de vrouw kan hebben tijdens de bevalling. Gerard zal er natuurlijk wel bij zijn. Ze vragen zich af of ik niet bang ben dat ik me niet zou kunnen beheersen en tegen hem uit zou kunnen vallen (verlies van respect voor de man). Ja, als dat zo is, zal hij dat maar moeten slikken, dat hoort er toch ook bij. Nou, ik verzeker je, men vindt dat Gerard bij mij veel te lijden heeft. Ook dat hij straks mee doet in de opvoeding is onbegrijpelijk en dat hij kookt en in het huishouden meewerkt, is ook al zoiets. Ik leg hen uit dat dat niets met mij te maken heeft, maar dat je dat samen zo wilt. De wat jongere mensen zien dat wel zitten en vragen dan weer hoe ik dat aangepakt heb. Weer uitleggen dat het een kwestie van samenwerken is.

Gelijkheid! Dan ook maar even mijn bloeddruk meten. 

Er wordt ook veel gespeculeerd over of het een jongetje of een meisje wordt. Veel eieren eten geeft een jongetje met weinig haar. Als je als zwangere een klein kind op je schoot hebt met het gezicht naar je toe en het lacht naar je en wil met je spelen dan is het kind dat je krijgt van de andere sexe als het kind op je schoot. Bij mij is beide gebeurd dus ik kan nog geen voorspelling doen. Wel eet ik veel eieren, maar ook veel zoetige dingen en dat wijst weer op een meisje. Maar ik maak met niet op en draag veel lange broeken, dat zou weer op een jongen duiden. Nou weten jullie het al? Misschien tegen de tijd datje deze brief krijgt wel.

Wij gaan zo zwemmen en genieten van een van onze laatste vrije middagen met z'n tweeën.

Naschrift.
Op donderdagavond 13 september was het dan zover. Gerard en Florence werden verblijd met de geboorte van een zoon. Hij heet Douwe en woog 7 pond en 300 gram bij zijn geboorte.