Suriname

Kaart bij de Medische Zending. De Medische Zending is verantwoordelijk voor de gezondheidszorg in het binnenland (Interior).

De mededeling dat de vlucht naar Aruba een uur vertraagd is, leidde tot gelag in de wachtruimte. De reden van de vertraging: de bemanning moet verplicht rusten. Ik ben op het Johan Adolf Pengel vliegveld in Paramaribo en wacht op de vlucht naar Curaçao, de enige andere vlucht deze ochtend. Vanuit Willemstad vlieg ik daarna door naar Amsterdam. Het is druk op de vliegroutes, omdat de schoolvakanties in Suriname zijn begonnen. Directe vluchten naar Nederland waren al vol, en ik was noodgedwongen op een dagje langer te blijven. Geen straf!

Dit is mijn tweede bezoek aan Suriname. Het vorige was in 2010. Ook nu hebben we met een WHO-team bekeken hoe het met de tbc-bestrijding in Suriname staat. Ik kwam zondagavond aan. De volgende dag was een dag vol met presentaties. Daarna bezochten we twee dagen lang eerstelijnsklinieken, het academisch ziekenhuis, het sanatorium, laboratoria, een gevangenis, etc.. In twee teams, bestaande uit ieder twee internationale consulenten en verder de tbc-bestrijders van Suriname. In de avonden bespraken we onze ervaringen en formuleerden we conclusies en aanbevelingen. Het moest allemaal in beperkte tijd, omdat we net voor onze trip te horen kregen, dat vrijdag uitviel vanwege een vrije dag in Suriname. ‘History repeats itself’, want ook 7 jaar geleden gebeurde dat. Het betekende ook dat we de terugkoppeling donderdag moesten geven en dat de vrijdag besteed kon worden aan het afschrijven van het rapport. Ook wel fijn om dat af te ronden. Mijn teamgenoten uit Washington en Argentinië vlogen zaterdag terug en ik ging er een dagje op uit.

Net als zeven jaar geleden huurde ik weer een fiets. Bij dezelfde fietsenverhuur en bij dezelfde mevrouw. Met een elastiekje om mijn linker pols reed ik eerst langs de Suriname rivier naar Leonsberg. Het elastiekje moest me eraan herinneren dat je hier links rijdt. Wel handig, want je kunt je vanwege de taal hier gemakkelijk in Nederland wanen. Met een ‘charter-bootje’ stak ik bij Leonsberg de Suriname rivier over en na een stukje varen op de Commewijne rivier kwam ik bij de plantage ‘Rust en werk'. 

Aanlegsteiger 'Rust en werk'

Malots, de ‘kaaimannenman’, stond bij de aanlegsteiger met z’n brommertje de toeristen op te wachten. Ik was het slachtoffer en hij sleepte me mee naar zijn huis waar ik een kokosnoot te drinken kreeg en zijn verhalen aanhoorde. 

Alligator of kaaiman, in het Surinaams ook wel een "waterkip" vanwege het lekkere vlees. De leguaan wordt ook gegeten en noemt men in Suriname daarom ook wel een "boomkip"!

Over een smal zanderig fietspad vervolgde ik m’n weg en kwam aan in plantage Frederiksdorp, nu een toeristisch resort is. Ik volgde het advies van de ‘fietsenmevrouw’ om pas na 3 uur terug te fietsen en viel in slaap in een hangmat onder een huis. 

In de nog steeds fel brandende zon vervolgde ik m'n weg via Niew-Amsterdam, Voorburg en uiteindelijk naar Paramaribo. 

Straatnamen in Voorburg, bij Nieuw-Amsterdam

“Tot de volgende keer”, zei de ‘fietsenmevrouw’, “hopelijk komt u eerder dan 7 jaar”. Ik hoop dat ook. Er zijn goede vooruitzichten dat er nu een structurele samenwerking komt tussen de tbc-bestrijding in Suriname en Nederland. Dan hoef ik dus niet te wachten tot ik 65 ben!

Een Surinaamse collega nam me zaterdag mee naar een Hindoestaanse bruiloft