Storm Hans in Noorwegen

Het alarm van m’n telefoon ging maandagmiddag twee keer af. Een bericht van www.yr.no. In het Noors want we zijn in Noorwegen op vakantie. Geen idee wat het betekende. De receptioniste van het hotel legde uit dat er noodweer op komst was. Storm Hans raasde over het land. De treinen in haar woonplaats, een half uur van Oslo, waren al gecanceld. Shit. Onze trein naar Bergen zou een half uur later vertrekken. Snel liep ik naar het station om te checken of die wel zou gaan. Op het station hoorde ik dezelfde alarmgeluiden uit de mobieltjes komen van andere mensen. Ze keken er niet van op. Het elektronische reisbord meldde dat veel treinen gecanceld waren. Maar niet de onze! Gelukkig maar. De ‘Bergensbanen’ van Oslo naar Bergen gaat door een bergachtig landschap en was een van de redenen van onze trein-bootvakantie. We vertrokken gewoon op tijd, voor de zesurige rit. 

Na een uurtje hield de trein stil bij station Honefoss. Men moest nagaan of het traject begaanbaar was. Later zagen we dat in Zweden een trein ontspoord was omdat daar een deel van de rails was weggespoeld. Voor ons werd het sein veilig gegeven en bereikten we rond middernacht Bergen, met slechts een half uur vertraging. 

We waren al gewaarschuwd dat het bijna altijd regent in in de havenstad Bergen. En dat deed het nu ook. Met windkracht 9 of 10 is het geen pretje om in de regen op straat te zijn. Ik bezocht een voormalig lepraziekenhuis, want aan Bergen is ook de naam Armauer Hansen verbonden; de ontdekker van de leprabacterie in 1873. Schokkend te horen hoe hij probeerde vast te stellen dat lepra overdraagbaar was. Bij proefdieren was het hem niet gelukt om lepra op te wekken. Dus injecteerde hij wat vloeistof van een lepraknobbel van de ene patiënt in het oog van een andere, zonder haar daarvan op de hoogte te stellen, laat staan toestemming te vragen. Deze jonge vrouw, Kari, deed haar beklag bij de priester en het leidde uiteindelijk tot een rechtszaak waarbij Hansen zijn beroep als arts niet meer mocht uitoefenen. Hij bleef wel decennialang hoofd van de Noorse leprabestrijding met grote internationale reputatie. Lepra wordt nog steeds naar hem genoemd: de ziekte van Hansen. 

Kerkje bij het lepraziekenhuis. 

Patiënt met lepromateuze lepra

Overtocht met een veerboot van Bergen naar Lavik (2,5 uur)

Met een ferry zijn we inmiddels naar Lavik gereisd, een dorpje aan de Sognefjord. Vandaag wandelen en morgen fietsen we langs de fjord. De regen lijkt gestopt, maar de zorgen zijn nog niet voorbij. Veel water moet nog via de fjorden worden afgevoerd. In Drammen komen veel stromen samen en wordt het de komende dagen spannend. Over een week moet onze trein door dit plaatsje. We zullen zien of de spoorbrug er dan nog ligt. 

 Bezoek aan het Munch museum in Oslo (in 2021 in een 60 meter hoog gebouw aan de waterkant) is een aanrader. 

Det syke barn (het zieke kind) beeldt z’n stervende zus Sofie af met haar stiefmoeder. Edvard’s en Sofie’s moeder overleed eerder, ook aan tuberculose; Edvard was toen 5 jaar. 

Z’n schilderijen zijn nogal ‘dark’. Ik hou wel van die melancholie. 

Munch museum