De warmte slaat me om de oren als ik op Zanderij van het
vliegtuig naar de aankomsthal loop. Meestal een prettige warmte, maar ook hier is
de klimaatverandering merkbaar. Op de zondag van aankomst zie ik maar weinig
mensen op straat. Het is niet aangenaam als de buitentemperatuur hoger is als
de lichaamstemperatuur! “Zo warm is het hier nooit”, hoor ik deze weken regelmatig.
Als de taxi me naar mijn eerste logeerplek brengt, gaan mijn
Whatsapp-berichtjes af zodra de auto voor de deur stopt. Ook op de andere plaatsen
hoef ik geen wachtwoord van de Wifi meer te vragen. Het is een gevoel van
thuiskomen. |
Boot van Henny die ons van Katwijk naar Bakkie bracht. |
|
Geel=katoen; roze=koffie en cacao; blauw=suiker; bruin=hout; wit=verlaten; groen=citrus; donkerblauw=indigo kleurstoffen |
Dit keer ben ik drie weken voor werk in Suriname. Dus ook
twee weekenden die ik met een tripje kan vullen. Plantage Reijnsdorp/Bakkie staat
al lang op mijn verlanglijstje. Ik ontmoette eigenaresse Marsha Mormon eens
op een vakantiebeurs in Nederland. Een enthousiaste vrouw die met haar man Bas,
de plantage van haar voorouders aan het ontwikkelen is. Een boottocht van een
uur over de Commewijnerivier brengt ons naar het oord. Jacqueline, onze gids,
vertelt dat de plantages allemaal 400 meter breed zijn en gescheiden worden
door een kanaal en met een sluis om zoet water in te laten vanuit de rivier.
Een stukje Hollands watermanagementvernuft van de zeventiende en achttiende eeuw.
Ze vertelt ook over de wreedheden van de plantagehouders, zoals van Maria
Susanna du Plessis die eigenhandig het kind van een tot slaafgemaakte verdrinkt
omdat het niet wil ophouden met huilen. En als de tot slaafgemaakte
moeder daarna zelf het water inspringt omdat het leven zinloos is geworden, wordt
ze daarvoor gestraft. “Hoe durf je je eigen leven te nemen?”, vertelt Jacqueline, en wordt vervolgens gestraft door de 'slavenmeesteres'. Haar leven hoorde immers tot haar toe.
|
Bakkiemuseum |
Bij Bakkie neemt Bas ons meteen mee het museum in, dat bestaat
uit één airco ruimte; hij vertelt met veel passie. Ze wilden in 2007 allereerst de dichtgegroeide
Warappakreek, die de plantage met de oceaan verbindt, uitdiepen en huurden een
ponton met graver erop. Het duurde geen twee weken zoals ze hadden ingeschat maar
zeven maanden voordat de oceaan werd bereikt. “Opgeven was geen optie”, vertelt
Marsha wat later, want haar voorouders hadden dit zware werk ook moeten doen. Met
de hand. De plannen werden omgegooid. Geen toeristisch resort maar een rustplaats
met aandacht voor de geschiedenis. Tijdens het opgraven kwamen ze veel voorwerpen
tegen, zoals voetboeien (één daarvan ligt in het Tropenmuseum), veel jeneverflessen
en zelfs een Portugees muntje van vierhonderd jaar geleden. En Bas ging verder,
want hij struint het internet en veilingen af op zoek naar boeken en andere historische
voorwerpen die het verhaal over de slavernij en de plantages vertellen.
|
Kromboei. Een keten die nek en enkels via een veel te korte ketting verbond zodat de tot slaafgemaakte gebocheld moest lopen en een kromme rug kreeg.
|
|
Tekeningen uit een boeken van Stedman (1796), zie ook https://nl.wikipedia.org/wiki/John_Gabriël_Stedman. |
|
Idem, met als ondertitel: Een zwarte man (N-woord) opgehangen aan een rib. |
Marsha had ondertussen de lunch gemaakt die bestond uit saoto soep, een vegetarisch hoofdgerecht van groenten en kruiden uit eigen tuin en dokoen, een nagerecht van geraspte cassave, gemengd met kokos, en daarna gerold in een bananenblad. En op ons verzoek met een bakkie koffie. De naam Bakkie heeft niks te maken met een koffieplantage zoals een van de bezoekers dacht, maar is afgeleid van het baken dat vroeger in de Commewijnerivier deze plek markeerde.
Omdat Bakkie geen voorzieningen heeft die bij overnachtingen
horen, kun je er in principe niet overnachten. Maar als je zelfvoorzienend
bent, verhuren ze een van de twee huisjes soms aan vogelaars. Het is een plek waar
ik me ook wel eens een weekje wil zetten.
|
In het najaar 2024 wordt dit diorama vertoond in Museum Het Valkhof in Nijmegen. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten