1. How many more years are you go on living out of a briefcase?

Maandag 30/9. Gisteren gearriveerd in London op Stansted Airport. Geen traditioneel welkom met fouilleren en zoeken in hoekjes van portemonnee en/of andere bagage dit keer. Dat de Engelsen links rijden wist ik wel, maar dat dit heel consequent doorgevoerd wordt, werd ook duidelijk op het vliegveld. De band met bagage loopt ook andersom! Straks nog even in het putje bij de waterafvoer kijken of het water ook andersom de gootsteen in verdwijnt.

Stansted ligt ongeveer een uur treinen buiten London. Er was een storing ergens op het treintraject, dus moesten we met een coach. Veel leuker dus, want zo zie je de eerste stukjes London. Op Stansted stond een advertisement van AT&T: “How many more years are you go on living out of a briefcase?”. Het leek wel een waarschuwing  speciaal voor mij geplaatst. Ik hoop toch maar dat het bij een jaar blijft. Bij Liverpool Street Station stapte ik voor het eerst van m’n leven in een zwarte Londonse cab (taxi). Genoeg ruimte voor mijn bagage. Na een tussenstop bij de School, werd ik uiteindelijk naar mijn nieuwe onderkomen gebracht in John Astor House. In vakantie-brochures zien kamers er altijd een stuk mooier uit dan in werkelijkheid. Zo ook deze kamer. Het verschil met hier en nu is, dat ik er het komende jaar/12 maanden/52 weken/365 dagen zal wonen. Het begrip “feet” is me ook duidelijk geworden, want zo lijkt het in ieder geval nog een beetje groter. De kamer is 7 ft breed en 14 ft lang. Kleiner dan het kleinste kamertje bij ons thuis in Harderwijk! Even slikken dus. Bovendien is het erg gehorig. Al het geluid van klappende deuren en pratende mensen dringt hier door. Ik ben maar snel gaan slapen.

Vandaag kennis gemaakt met m’n buurvrouw “Mumsy”, een vrouw uit Zuid-Afrika/Lesotho getrouwd in Ivory Coast en werkt daar als gynaecoloog. Een heel aardige vrouw waar ik nog wel eens over zal schrijven. Op de School hadden we de opening van het academische jaar door de Dean. Een collegezaal vol, met 400 nieuwe studenten voor de 21 opleidingen die vandaag allemaal van start gaan. Verder hadden we ook de introductie van de PHDC (Public Health in Developing Countries) groep: 33 mensen uit 25 verschillende landen. Ik mocht m’n buurvrouw introduceren, Mashbileg Maidrag uit Ulan Bator, Mongolië. Ze is een social scientist, spreekt erg goed Engels en werkte de laatste 5 jaar voor de UNFPA. Door deze diversiteit van achtergronden en ervaringen belooft de cursus erg interessant te worden.
Tijdens de thee zag ik Rob van Hest (was ook via Memisa in Ghana) met een opvallend pak en tie. Hij doet de Control of Infectious Diseases opleiding en woont ook in John Astor House. Ik zal hem dus wel veel zien. Eenmaal weer buiten weet ik wat ik ook al weer moet kopen. Een umbrella is onmisbaar in Engeland.

Donderdag 3/10. Wat verder in de week en meer gesetteld. Gisteravond waren alle John Astor House studenten van de “School” uitgenodigd door een medecursist Medical Demography in de Cambridge Bar. Er waren zo’n dertig studenten. Ik sprak met een Engelse student Immunology die geïnteresseerd was in MTB (Mycobacterium Tuberculosis). Ieder z’n eigen afkortingen. Toen ik hem vertelde dat ik ook in London was om de spelregels van het cricket te leren, heeft hij me een half uur vol vuur dit allemaal zo’n beetje uitgelegd. Verder sprak ik met een Deen die entomoloog is (insektenleer). Hij bestudeert de Anopheles, in gewoon Nederlands de muskiet, en is nu bezig met een promotiestudie (PhD) van drie jaar naar de malariacyclus in deze mug. Het doet goed om te zien dat zo veel mensen huis en haard verlaten om in London zo’n studie aan te vangen en allemaal in John Astor House op dezelfde 100 square feet wonen. De eerste teleurstelling van de kleine kamer ben ik al te boven. Het is erg dicht bij de universiteit; nog geen 10 minuten lopen. Wil je geloven dat ik sinds ik in London ben nog niet in de tube ben geweest? Dat scheelt een hoop gereis en geld. Verder is het wel gezellig zo in het centrum.

Het gebied hier heet Bloomsbury en is zo’n beetje het Overtoom van London. Verder ligt Soho hier tegenaan, zeg maar de Jordaan. In dezelfde 10 minuten loop ik naar Oxford Circus om via Regent Street (Kalverstraat) naar Picadilly Circus (Leidseplein) en Trafalgar Square (Dam) te lopen. Hartje London dus. Vanochtend heb ik m’n gymschoenen weer eens aangetrokken en heb een rondje in Regent’s Park gerend (Sloterplas) en als de conditie wat opgevijzeld is, lijkt het me ook leuk om door Hyde Park en Kensington Gardens te rennen (een wat grotere versie van het Vondelpark). Mocht dat lopen heel goed gaan dan zijn er ook nog grotere plannen: halve of hele Marathon?
Vanmiddag hadden we een twee uur durende bustrip door de stad met alle monumenten en bezienswaardigheden. Ik was aardig onder de indruk van wat er allemaal te zien was. Genoeg te doen en te beleven naast het studeren. Tijd om weer eens wat cultuur te vreten.

Je zult wel denken, hoe zit het nou met die studie. De eerste twee weken zijn introductieweken en we beginnen dus een beetje rustig met elkaar te leren kennen, te acclimatiseren, overzichten van de verschillende studies, etc. Maar men heeft ons al in het vooruitzicht gesteld dat het een jaar van het hard werken wordt. Ik zal proberen een goede balans te vinden tussen collegezalen, bibliotheken, musea, theaters en pubs.

Groetjes van een eilandbewoner, maar door de techniek digitaal bereikbaar op: G.Vries@LSHTM.AC.UK.