Nog één dagje London
en het jaar 1996 zit er in Engeland op. Ik geloof dat ik wel kan zeggen dat ik
het eerste trimester succesvol heb afgesloten. De resultaten tellen helaas niet
mee voor het eindresultaat. Het was wel even stressen de laatste weken, om de
essays af te schrijven en de verschillende tests voor te bereiden. Ik merk dan
dat het lang geleden is dat ik examens heb gedaan. Jaren “stil” zitten telt dan
waarschijnlijk wel mee.
Morgen vertrek ik met
de Eurostar naar Brussel, met de Chunnel zoals ze dat hier noemen. Gelukkig
rijdt de trein weer, na de brand vorige maand. Het sein staat voorlopig weer op
veilig. Het lijkt me wel spannend om zo onder het kanaal door te gaan. De trein
vertrekt vanuit Waterloo station, een mooi modern futuristisch station. Het is
denk ik wel even kicken om in zo’n snelle trein te zitten. De prijs valt ook
mee, want ik betaalde 77
pond . Dit is naar elk station in Nederland. Volgende
keer meer over mijn vergelijkend warenonderzoek...
Ik kijk er naar uit
om wat langer in Nederland te zijn. De weekenden in Nederland zijn elke keer zo
voorbij. Vorige keer was ik er met de Sinterklaas. Het was heel gezellig, met
heel veel kadootjes. Het weekend daarvoor hadden we een gourmetje met de
kinderen. Dat was wel erg bijzonder om zo met Douwe en Koen te tafelen, met de
pannetjes, kaarsjes en kinderwijn. Koen zei wel vijf keer dat het “gezellig hè”
was. Dan merk je dat je die “gezelligheid” allemaal mist. Het is ook raar om in
twee werelden te leven. Je leidt bijna twee verschillende levens.
Hier is het al volop
Kerst. De lampjes branden in Oxford Street. Drommen mensen lopen ‘s avonds door
deze straat. Er zal wel heel wat afgekocht worden. Waarschijnlijk nog een graadje
erger dan onze Sinterklaas.
Vorige week zag ik
een kerstman in één van de portieken zitten. London is een stad van
tegenstellingen. 10 minuten hiervandaan is Regent Street, één van de luxe
straten in London, maar in elke straat kom je wel één of twee daklozen tegen,
die in de portieken slapen en bedelen. Het zijn vaak jongeren, zo rond de
dertig. Op m’n dagelijks wandelingetje naar school kom ik meestal ook wel een
paar tegen. Dit keer had iemand een kerstmanpak aangetrokken en een baard
aangeplakt: “Can you spare me some
change, mate?”.
Engelsen zijn wel
rare mensen, als het op hun identiteit en zelfstandigheid aankomt. De
eurosceptici voeren hier nog steeds de boventoon. ‘t Was wel grappig om het
nieuws over de Dublin summit te volgen. Toen daar de nieuwe “Euro”
geïntroduceerd werd, waren weer veel mensen tegen. Ze zijn zo gewend aan de
Charles Dickens op hun biljetten, dat de Euro een schok in UK zou geven. En
waar moet de Queen op het biljet? 1/5 is niet genoeg, dat moet meer. Bovendien
zijn de biljetten gesierd met Romeinse en Normandische bruggen en aquaducten,
wat weer frustraties van vroegere bezettingen boven brengt.
Iemand
anders zei “they look as cheap as they
are”. Nee Engelsen zijn erg
behoudend; je moet niet aan hun identiteit komen. Ook met het openen van de
grenzen hebben ze grote problemen. Eén minister gaf aan dat hij niet akkoord
kon gaan, omdat dit niet fair was tegenover de mensen uit andere
Gemenebestlanden, zoals India en Pakistan. Ik geloof dat de politiek nog steeds
een beetje uit de Charles Dickens’ tijd is, toen “Britain ruled the World”.
Zoals je misschien al
uit de andere apestaartjes begreep zijn de Engelsen wel goed in party’s. Zoals
het jaar begon, eindigt het ook. Party time dus! Zondag hebben Lucy, Mumsy en
ik een kerstdinertje gemaakt voor een paar mensen van onze gang. Lekker tafelen
dus. Maandag was het Bangladesh onafhankelijkheidsdag (25 jaar) en was de
keuken en het restaurant aangepast. Dinsdag de Dean’s Christmas party, maar
alleen voor de staf. Gisteren (woensdag) hadden we onze cursus-Christmas party
in een restaurant in Soho. Dit was in een klein restaurantje, dit keer met een
Iranese keuken. In London is niet veel ruimte, en onze avond brachten we door
met z’n 40-en op 20 m2 ,
met X-mas crackers, party poppers en een lucky dip!
Vanavond heb ik nog
een laatste krachtmeting. Te beginnen met onze after school drink in de Rising
Sun, daarna naar een Bangladeshi restaurant, om te eindigen in onze eigen King
& Queen op de hoek, voor de John Astor House Christmas drink. Daarna gewoon
vrolijk verder in Nederland, met kerstdiners, oliebollen, appelflappen en
vuurpijlen.
Ondanks alle studeer-
en pubwerk heb ik ook nog wat aan m’n conditie kunnen doen. Het zwembrilletje
wat ik van Sinterklaas heb gekregen, heeft me nieuwe inspiratie gegeven om elke
dag even het zwembad door te crawlen. ‘t Is maar dat je het weet, mocht je
vinden dat ik er wat steviger uitzie. Dat je niet denkt dat het vet is, maar
dat het allemaal spieren zijn.
Merry
Christmas and a Happy New Year. Cheers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten