We hebben jullie op de tropische Ssese Eilanden 'achtergelaten', zo'n 1,5 week geleden. Onze boot naar Entebbe werd een ruw houten puntvormige boot, zo'n 10 meter lang. We waren met 22 mensen, inclusief bemanning, maar we konden ons voorstellen dat er ook gerust 50-100 mensen in zo'n boot gepropt worden. De boot werd met een buitenboordmotor aangedreven. Onderweg moest op een eiland nog wat diesel gehaald worden, want men had te weinig brandstof meegenomen voor de hele oversteek... De 4 uur durende boottocht was prachtig en we hebben bijna de hele overtocht gestaan om van het uitzicht en de zon te genieten en om niet te veel last te hebben van de schommelingen.
 |
| boot vanaf Kalangala, Ssese Islands naar Entebbe |
In Kampala haalden we onze 4x4-auto op en reden met Steven, de chauffeur, naar Kitgum om Conny Burdo op te zoeken. Zij werkt daar voor Artsen zonder Grenzen (AzG) in een tbc/aids outreach programma. De (overheids)struktuur is in het noorden van Oeganda zwak onder andere als gevolg van een jarenlange strijd met het LRA, het Verzetsleger van de Heer. Dit is een rebellenclub die zich van een misselijkmakende tactiek bedient. Ze roven en ontvoeren namelijk 's nachts kinderen van zo'n 10-15 jaar, die vervolgens, vaak gedrogeerd, 'opgeleid' worden om hun eigen dorpen aan te vallen, waarbij ze gedwongen worden hun eigen familie te doden. Op die manier is een terugkeer naar hun dorp vaak onmogelijk. In Oeganda heeft het leger het gebied al een paar jaar weer onder controle. De LRA heeft haar activiteiten nu verplaatst naar naburige landen, zoals Soedan, Congo en Centraal Afrikaanse Republiek. AzG werkt met zeer strikte veiligheidscondities, waardoor het voor ons niet mogelijk was om hun projecten te bezoeken.
Het was fijn om Conny weer te zien en met haar bij te praten. Overigens heet Conny hier Costanza omdat de leider van de LRA Kony heet... Conny kon een paar dagen vakantie opnemen en we brachten die door in Murchison Falls National Park. De (Victoria) Nijl stroomt hier door een kloof van de Rift Valley en stort zich zo'n 40 meter met veel geraas naar beneden. Verder zagen we veel dieren in dit park, dat groter is dan de provincie Utrecht, zoals olifanten, nijlpaarden, buffels, giraffen en als toetje op het eind van de gamedrive een lui leeuwenpaar die onder een boom lag/zat.
 |
| Murchison Falls |
 |
| waterdragende vrouwen langs de kant van de weg |
Gisteren hebben we afscheid genomen van Conny en zijn de 450 km teruggereden naar Kampala/Entebbe. De eerste twee uur over een hobbelige dirt road, en vanaf Gulu over asfalt. De beelden onderweg zijn ons zo vertrouwd!! Dorpen met tukuls (hutjes), de mensen en dieren langs de weg, de overvolle busjes en vrachtauto's en de vele fietsen. Opvallend zijn de grote 20 liter gele jerry cans die gebruikt worden om water te vervoeren, soms op het hoofd, maar vaak met 4 of 5 tegelijk op een fiets. Het water wordt bijna altijd uit een borehole (met waterpomp) gehaald, en Conny vertelde dat ze weinig diarrheeziektes in Kitgum tegenkwam. Dat is een grote vooruitgang, net zoals de mobiele telefoon, want iedereen is bijna op elk moment bereikbaar. De strijd om de klant door MTN, ZAIN, e.a. is grappig zichtbaar in de dorpen, want deze telecombedrijven hebben in elk groot dorp wel een paar huizen in hun kleur (geel voor MTN, paars voor ZAIN) laten schilderen.
Morgenvroeg vertrekken we om 5 uur uit Entebbe en vliegen - na een tussenstop in Nairobi - terug naar Nederland. We kijken terug op een geweldige vakantie in een prettig land(en) met bijzonder vriendelijke mensen. We sturen nog wel een paar mooie foto's als we thuis zijn. En wie zin heeft om meer te zien is uiteraard welkom en kan nog meer verhalen horen.
Groeten vanuit zonnige en mooie Botanische tuinen van Entebbe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten