Kenia

Zondag zijn we in Nairobi aangekomen. De reis verliep vlotjes. Onze rode en blauwe rugzakken verschenen al snel op de band. Bij de uitgang stond iemand van het hotel met een bordje "Fairview Hotel. Gerard de Vries" op ons te wachten. Het vliegveld ligt 20 km buiten de stad. Er was 's avonds weinig verkeer en we konden ons al snel in het hotel settelen. Afrika, een vertrouwde omgeving! Gelijk met jan-en-alleman in contact, heel behulpzaam. Met een taxi gingen we nog even naar het busstation om te kijken of we zo 's avonds laat al kaartjes konden kopen voor de bus de volgende dag naar Kitale. In tegenstelling tot wat de internetsite vermeldde, ging deze bus alleen 's nachts en niet overdag. Dat leek ons niet zo verstandig. We kregen een tip dat we beter met Easy Coach konden gaan en ons daar 's ochtends om 7 uur het beste konden melden. De bus vertrekt normaliter om 8.30 uur. Terug in het hotel zaten we nog even in de lounge met een Tusker bier te relaxen toen we voor het slapen nog even de malariapilletjes te voorschijn wilden halen. In de rode rugzak (van Gerard) bleken vooral onbekende spulletjes te bevatten en ook een onbekend label. Het was 11 uur. Wat te doen? Het vliegveld gebeld maar daar konden ze alleen vertellen dat iemand 'in person' langs moest komen. Gerard is dus nog even heen en weer gegaan, kon zo langs de douane lopen met de verkeerde rugzak (security is een zeef), en tussen alle opgestapelde tassen en koffers zijn rugzak achter de trap gevonden. Gelukkig, want het was wel een heel slecht begin geweest van de vakantie, zo zonder reservekleding. Hopelijk heeft de Ier de volgende dag zijn rugzak ook teruggevonden.

Easy Coach van Nairobi naar Kitale

Maandag waren we al vroeg op het coachstation, en konden nog twee plaatsen achterin de bus bemachtigen. Niet de voorkeurplaats, want met de slechte wegen word je voortdurend gelanceerd. De trip duurde bijna net zolang als de vliegreis vanuit Nederland. Rond 5 uur kwamen we aan in Kitale. Onderweg een mooie omgeving, hoewel er soms niet veel te zien was door de regendampen. We zijn ook door een park gekomen, en kwamen een paar keer een kudde zebra's tegen. Mr. Laban, onze contactpersoon in Kitale, verscheen al snel bij het busstation en regelde een taxi naar de volgende plaats: Makutano. We slapen hier bij Barnleys Guesthouse. Een Brits-Keniaanse familie die al ruim 60 jaar in deze regio woont. Het huis is omringd door prachtige planten en bomen. We slapen in een grote legertent, met gelukkig echte bedden. Het slaapt fantastisch. Het is wel een beetje koud 's nachts zo op ruim 1000 m hoogte, en krijgen allebei een warme kruik mee om de nacht door te komen.

Barnley's Guesthouse, Makutano

We zijn naar deze plaats/district gekomen omdat een collega van Gerard hier 25 jaar geleden gewerkt heeft en nog steeds betrokken is bij allerlei projecten. Een van die projecten zijn zogenaamde "tbc-dorpen" of "TB manyatta's". Afgelopen twee dagen hebben we deze bezocht. Beide dorpen liggen een stuk lager dan de districthoofdstad. De reis ernaartoe is al geweldig. Mooie omgeving, prachtige dorpen en bijzondere mensen. Veel ezels die voor transport zorgen van voedsel naar de markten. Ze noemen ze hier 'village trucks'. De Pokot-bevolking is een soort herdersvolk en van oorsprong trekken ze met hun koeien, geiten en schapen door dit gebied. Dit is ook de reden van de 'tbc-dorpen': als iemand tbc heeft dan kan hij/zij hier verblijven, aansterken en de medicijnen gedurende 6 maanden innemen. De manyatta's liggen naast een health centre/ziekenhuisje en bestaan uit ronde hutten. Het geeft de mensen het gevoel dat ze 'thuis' zijn. Een belangrijke activiteit van de Nederlandse/Keniaanse stichting is ook om deze patiënten met voeding te ondersteunen.

Morgen trekken we verder. We zullen een taxi nemen naar Kitale , van daaruit met een coach naar Bungoma gaan en vervolgens met een nog kleiner busje, matatu, naar de grens met Oeganda. Ons is verteld dat we daar, in Malaba, over een brug moeten wandelen. De procedure om Kenia uit te gaan en Oeganda in, zou een uurtje kosten. Aan de andere kant - heet ook Malaba - hopen we een Oegandees busje te vinden om naar Jinja te rijden. We houden jullie op de hoogte van het verloop.