Mayrhofen, Tirol, Oostenrijk (3)

Panoramafoto op de Rastkogel (Foto Douwe)

Woensdagmiddag stuurde Manuel, mijn skileraar, ons de Schneekar af. Het waaide op 2200 meter hoogte. De pistes waren wisselend blauw en rood. Naar mijn idee erg steile hellingen voor een beginner die het slalommen nog niet echt onder de knie heeft. De benen waren ook stijf en moe. Maar goed, er was geen weg terug, alleen naar beneden! Op één helling kon ik de scherpe draaien niet meer maken en raasde ik naar beneden, mijn klasje voorbij. Gelukkig kwam ik onderweg niemand tegen en ging aan het eind deze piste omhoog. Manuel zei dat ik mijn gewicht op de verkeerde ski hield. Maar dat anders doen is makkelijker gezegd dan gedaan. Ben ook nooit een danser geweest. De volgende rode piste ging het weer mis en rutschte ik recht naar beneden over de hobbelige helling. Dit keer zette ik de ploegschaar (snow plough) in en kwam achterstevoren tot stilstand. De Israeliër uit mijn groepje gaf me een 8 voor de acrobatiek. 's Nachts zag ik de afdalingen weer voor me en moest me de volgende dag er wel even  toe zetten om me weer bij het klasje te melden. Nu begon de les met een nieuwe rode afdaling die me dit keer wel goed afging. Toen we halverwege de ochtend weer naar de 'verschrikkelijke Schneekar' gingen, nam ik afscheid van het groepje en ging mijn eigen afdalingen doen. Rustig in eigen tempo slalommen over niet te steile hellingen die ik ondertussen wel kende.
's Middags gingen Douwe en ik met een grote gondel naar een ander gebied, de Rastkogel, met onder andere de Horbergjoch op 2500 meter hoogte.

Hier, blauwe brede pistes, waar ik het slalommen kon oefenen. En, met een geweldig uitzicht op de toppen van de bergen: on top of the world.

Vandaag eerst naar een ander skigebied (Ahorn), ook met een liftje vanuit Mayrhofen. 's Ochtends vroeg is zo'n piste ijzig. Niet echt lekker skiën dus. De ligstoelen bij de White Lounge waren veel aantrekkelijker om deze laatste dag vooral relaxed door te brengen. De lucht was helder en de zon brandde al lekker. Heel bijzonder om te zonnen, op 2000 meter hoogte, in de sneeuw.

Ze hadden hier ook een aantal iglo's gebouwd, waar je kunt overnachten tegen een aardig prijsje. Voor een Romantische Zimmer betaal je 365 euro, maar dan wel met 's avonds champagne, een 3-gangen diner, ijspijlen schieten en marshmallows maken.

 

's Middags gingen we weer naar de Rastkogel, omdat bij 15 graden, want dat was het vandaag, de sneeuw op de lager gelegen pistes dan al snel papperig is. We hebben het deze vakantie wel getroffen met het weer. De eerste ochtend keek ik wat teleurgesteld naar de regen. Op de bergen sneeuwde het uiteraard, maar was er weinig zicht. De tweede nacht was er in het dal 10 cm sneeuw gevallen, en op de berg was het heerlijk skiën op de verse sneeuw. En nu aan het eind van de vakantie 's nachts heldere hemel met mooie sterren en een halve maan, en overdag hoge temperaturen. Je ziet de sneeuw letterlijk wegsmelten. Water stroomt in beekjes naar beneden en in het dal kolkt het riviertje. Het voorjaar komt eraan.
Vond het "Super" om een keertje zo'n skivakantie te doen, in de bergen te zijn met pakken sneeuw, en dat samen met Douwe te doen. We hebben het heel goed en gezellig gehad. Zeker voor herhaling vatbaar.