Vandaag een voorzichtige stap op het twitterpad gezet en mijn eerste tweets de wereld ingestuurd. Zaterdag is het #wereldtuberculosedag. In 1882 maakte Robert Koch op 24 maart bekend dat hij de tuberculosebacterie ontdekt had. Twitteren was toen op z'n plaats geweest om dit nieuws wereldkundig te maken, maar dat was er uiteraard niet. Koch hield een gedegen wetenschappelijke rede voor zijn collega's in Berlijn. In 1905 kreeg hij de Nobelprijs voor deze belangrijke ontdekking.
Of we vandaag de dag nog iets belangrijks te tweeten hebben vraag ik me na vanmiddag echt af. De communicatieafdeling van KNCV had mij gevraagd om namens onze organisatie om 4 uur, net als de rest van de Europese tbc-community, me op twitter te begeven.
Tweets bevatten maximaal 140 lettertekens. Je begint met een hashtag (#) en eventueel het onderwerp dat besproken wordt. In ons geval was dat #TBchat. Nou, chatten was het niet. Ik had het gevoel dat het een grote flaneersessie was: gezien worden en je laten zien. Tweets rollen om de seconden binnen. Je hebt geen tijd om ze te lezen. En niets nuttigs. Vooral meldingen van persberichten, nieuw verschenen rapporten, symposia die worden gehouden. Sommige organisaties zijn nu al bezig om het aantal tweets en volgers te tellen. Het is een grote poppenkast.
Nee, dan is een blog mooier en nuttiger. Ik vertel hier dan ook graag dat we a.s. vrijdag een symposium houden in het stadhuis in Rotterdam om aandacht te vragen voor de tuberculoseproblematiek in de wereld. Net als Koch houden we vrijdag voordrachten. Rob van Hest vertelt over de Rotterrdamse activiteiten, ik over de Nederlandse, de directeur van het Europese Centrum van Ziektebestrijding (ECDC) belicht het Europese perspectief van tbc-bestrijding en een New Yorkse specialist komt speciaal naar Nederland om over de bestrijding in New York te vertellen. De wandschilderingen in de Burgerzaal van Johan Thorn Prikker geven het extra historische teintje voor zo'n bijzondere dag. En de communicatiemedewerkers zullen erop los tweeten.
Of we vandaag de dag nog iets belangrijks te tweeten hebben vraag ik me na vanmiddag echt af. De communicatieafdeling van KNCV had mij gevraagd om namens onze organisatie om 4 uur, net als de rest van de Europese tbc-community, me op twitter te begeven.
Tweets bevatten maximaal 140 lettertekens. Je begint met een hashtag (#) en eventueel het onderwerp dat besproken wordt. In ons geval was dat #TBchat. Nou, chatten was het niet. Ik had het gevoel dat het een grote flaneersessie was: gezien worden en je laten zien. Tweets rollen om de seconden binnen. Je hebt geen tijd om ze te lezen. En niets nuttigs. Vooral meldingen van persberichten, nieuw verschenen rapporten, symposia die worden gehouden. Sommige organisaties zijn nu al bezig om het aantal tweets en volgers te tellen. Het is een grote poppenkast.
Nee, dan is een blog mooier en nuttiger. Ik vertel hier dan ook graag dat we a.s. vrijdag een symposium houden in het stadhuis in Rotterdam om aandacht te vragen voor de tuberculoseproblematiek in de wereld. Net als Koch houden we vrijdag voordrachten. Rob van Hest vertelt over de Rotterrdamse activiteiten, ik over de Nederlandse, de directeur van het Europese Centrum van Ziektebestrijding (ECDC) belicht het Europese perspectief van tbc-bestrijding en een New Yorkse specialist komt speciaal naar Nederland om over de bestrijding in New York te vertellen. De wandschilderingen in de Burgerzaal van Johan Thorn Prikker geven het extra historische teintje voor zo'n bijzondere dag. En de communicatiemedewerkers zullen erop los tweeten.
 |
| Wandschildering Johan Thorn Prikker, Burgerzaal, Rotterdam |
Met Koen had ik vanmiddag op Utrecht CS afgesproken. Hij zou er 15 minuten later zijn. Ik wachtte op een reling bij Hoog Catharijne. Naast me zat een onopvallende donkere man te wachten. Hij keek ook wat om zich heen. Even later kwam hij naar me toe en identificeerde zich met een pasje van het Stadstoezicht. "Waarom zit u hier doelloos?", vroeg hij. Ik vertelde hem dat ik op mijn zoon zat te wachten. Op mijn vraag legde hij uit dat hij iedereen die op Hoog Catharijne rondhangt moet aanspreken en zonodig vragen zich te verwijderen. Goed, dat hij geen onderscheid maakt, en ook mensen in colbertjasje aanspreekt. Even later kwam Koen en groette ik hem. Hij hield nog wel in de gaten of we niet met z'n tweeën doelloos bleven hangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten