Seoul, Zuid-Korea

Gangnam Style is het eerste internetfilmpje dat meer dan 1 miljard keer werd bekeken. En ik ben vandaag de 2.564.702.269^e bezoeker van het YouTube-filmpje van PSY. Zuid-Koreaanse muziek met plotseling wereldwijde bekendheid in 2012. Ik had het filmpje wel eens gezien op tv, maar net terug uit Zuid-Korea wilde ik het nog wel eens bekijken. De uitstraling van een snel veranderende maatschappij. 

Net 11 uur vliegreis achter de rug. Ik vertrok vannacht om 1 uur uit Seoul – in Nederland was het toen nog 6 uur ’s avonds – en was vanmorgen om 5 uur op Schiphol. Nog steeds donker. De terugreis was een uur langer dan de heenreis omdat we nu met de draaiing van de aarde meevlogen. Ik zag tegen de lange zit en een jetlag op maar het valt tot nu toe mee.

Eerst maar eens verkeerstheorie-rijexamen doen, voordat je zelf aan het verkeer deelneemt in Korea.

Enig idee wat dit is? Het hangt naast de toiletpot. En als je op de wc gaat zitten gaan er lampjes branden en verwarmt de bril zich.

Ik was in Zuid-Korea vanwege een bijeenkomst van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) over ‘latente tuberculose-infectie (LTBI)’. Het verschil tussen tuberculose en LTBI is, dat mensen met tuberculose ziek zijn van de tbc-bacterie, hoesten, vermagerd zijn, de “tering” of “vliegende tering” hebben en mensen met een LTBI alleen besmet zijn en nog geen klachten hebben. In de nieuwe plannen van de wereld wordt veel meer aandacht besteed aan het opsporen en (preventief) behandelen van infecties. Ik ben vicevoorzitter en sinds de Korea-meeting voorzitter van de WHO Task Force on LTBI. Een spannende onderneming.

 

Kies je menu

Beef soap, met gefermenteerde kool (kimshi), radijs en rijst

De Zuid-Koreaanse tbc-bestrijders kwamen zelf met het voorstel om deze bijeenkomst te ‘hosten’ en betaalden de vluchten en overnachtingen van de meeste deelnemers. Ook die van mij. De ambities van Zuid-Korea werden snel duidelijk na de presentatie van het hoofd van het tbc-programma. Zuid-Korea heeft de laatste tientallen jaren een enorme economische groei doorgemaakt. Samsung smartphones en tablets concurreren stevig met de Apple iPhones en iPads. In onze huiskamer hangt ook een groot Samsung-beeldscherm aan de muur. Zuid-Korea hoort inmiddels bij de OECD (OESO) landen, het samenwerkingsverband van rijke economische landen, maar heeft als enige OECD-land nog een groot tbc-probleem. Zuid-Korea heeft drie keer zoveel inwoners als Nederland, maar 50 keer zoveel tbc-patiënten. Totaal 35.000, waarvan 2.000 per jaar overlijden. En daar wil men wat aan doen. Men gaat nu elk jaar de 15-jarige scholieren en 40-jarigen onderzoeken met een huidtest (vroeger de “krasjes” in Nederland) op LTBI, miljoenen mensen. Ik verwacht dat het snel effect heeft op de tbc-cijfers.  

Ik mocht ook een presentatie houden over hoe wij deze (LTBI) infecties monitoren en evalueren. Nederland heeft een tamelijk uniek systeem en is in veel opzichten een voorbeeldland in de tbc-bestrijding in de wereld.

Na twee dagen presentaties en discussies was er gisteren een rondleiding in het tbc-ziekenhuis. De Ghanese deelnemer wilde de ‘pillcount’-machine wel kopen die de dagelijkse pillen van patiënten in kleine plastic zakjes stopt; in Nederland heet dat een Baxterrol. Het ziekenhuis had ook een mobiele röntgenbus voor de screening van daklozen, zoals wij in Rotterdam hadden. De Armeense collega die zijn bloeddruk al had laten meten, wilde wel als vrijwilliger op de röntgenfoto. Hij heeft weer een volledige health check achter de rug.

Logo op de rontgenbus

’s Middags bezochten we het Changdeokgung Palace, een van de paleizen van de Joseon dynastie. Zij bestuurden vijf eeuwen lang Korea, totdat Japan het land in 1910 annexeerde. Na de Tweede Wereldoorlog en de capitulatie van Japan werd het land opgedeeld in een noordelijk, onder Sovjet-Unie bestuur, en een zuidelijk deel, onder verantwoordelijkheid van de Verenigde Staten. In 1948 werd die tweedeling definitief met de vorming van een democratische republiek (Zuid-Korea) en een socialistische volksrepubliek (Noord-Korea). Twee jaar later viel Noord-Korea het zuiden binnen en had op bepaald moment 90% van het land in handen, maar door tussenkomst van geallieerden werd Zuid-Korea bevrijd. De Koreaanse oorlog duurde drie jaar waarbij 2 miljoen doden vielen, waaronder een ½ miljoen in Noord-Korea door Amerikaanse bombardementen met napalm. De spanning tussen beide landen is nooit meer weggeweest en na 63 jaar nog steeds aanwezig. Grotere tegenstellingen tussen twee (buur)landen kom je volgens mij niet tegen in de wereld. 

De Zuid-Koreanen hebben een supervriendelijke indruk op me achtergelaten. Een hardwerkend trots volk, met veel humor. Toen de eerste groepsfoto om onduidelijke redenen mislukt was, werd er een tweede gemaakt. Maar bij de afsluiting zei onze gastheer dat ook deze mislukt was en dat de foto opnieuw gemaakt moest worden. “I had my eyes closed”, zei hij grappend met een brede lach.