Fietsen in Paramaribo

Prins Hendrik suites, met ernaast een security bedrijf (wel handig). De rode auto is het vervoer voor de komende week

Vorige week vrijdag was er een mislukte aanslag in Paramaribo. Rond 22.30 uur stopte een bromfiets met twee gehelmde mannen bij het gerechtsgebouw voor strafzaken. Degene die achterop zat, stapte af, gooide een raketgranaat en een handgranaat, aan elkaar getapet in een zak, over het toegangshek. Met een automatisch geweer werd geschoten op het gebouw. Daarna reed de brommer weg. Een veiligheidscamera legde alles vast. De granaten, die niet ontploften, blijken afkomstig van het leger. Het gebouw van de kantonrechter ligt vlak bij de Nederlandse ambassade. Trouw en nu.nl schreven over de mislukte aanslag.
Ik kwam de dag na het voorval aan in Suriname. “Een gemiddelde plofkraak in Nederland is professioneler’, zeiden twee Nederlanders. Op het werk werd er ook lacherig over gedaan en afgedaan als afleidingsmanoeuvres van de overheid. De regering is niet populair nu het economisch steeds slechter gaat. Dat is bijvoorbeeld te merken aan de wisselkoers. Je krijgt nu 32 Surinaamse dollars (SRD’s) voor een euro. In mei vorig jaar was dat nog 20.

Kamer Amalia in Prins Hendrik suites. Je hebt ook nog Alexia en Ariana, en een penthouse Prins Hendrik

Deze tweede week overnacht ik in Prins Hendrik suites. Een mooi monumentaal pand aan de Prins Hendrikstraat, naast de Nederlandse Ambassade en dichtbij de Palmentuin. Daar was het gisteravond gezellig druk met gezinnetjes en jongeren. We waren nog net op tijd bij de ijscotent. Die sloot al om 9 uur. Ook de terrassen aan de Van Sommelsdijckstraat zaten vol. Aan het eind van de straat stonden twee auto’s aan de kant geparkeerd. Politieagenten controleerden de papieren. Het voorval zat niet meer in m’n hoofd, maar wellicht was dit de extra zichtbaarheid van politie en leger die was toegezegd.

Hindoestaanse tempel in de buurt van Kekemba Resort

Vannacht werd ik wakker door harde knallen. Ik keek op m’n klok. Het was 0:02 uur. De knallen hielden aan met lichtflitsen. Ik wist meteen wat hoe laat het was. Mensen hadden me al gewaarschuwd. Dat is het fijne van Suriname waar veel met elkaar gepraat wordt en je ook veel hoort. Dit weekend is het namelijk Chinees Nieuwjaar. Vanuit Amalia bekeek ik het vuurwerk dat vanuit één plaats werd gelanceerd. Dat zal wel de Tourtonnelaan zijn geweest, want de straathoek met de Schietbaanweg lag gistermiddag al vol met rode snippers. Goed dat het nieuwjaarsfeest niet een dag eerder was. Ik was vrijdag net op tijd om m’n fiets terug te brengen. Daarna begon het aanhoudend te hozen. Een taxi bracht me terug naar de lodge. Vooral in Paramaribo-Noord, dat wat lager ligt, worden straten dan rivieren. Niet vaak zoiets gezien. Volgens de taxichauffeur kon het nog veel erger.

Oude Charlesburgweg, let op het taxibord

Fietsen is wel een genot! Elke ochtend reed ik op m’n stadsfiets van de Mangolaan naar m’n werk. De grietjebie zingt dan al heerlijk haar naam. Mijn Surinaamse collega was verbaasd dat ik dat meezong. Hij hoort het niet eens meer. Op Wikipedia lees ik dat dit een onomatopee (fonetisch het geluid nabootsen). In het Spaans heet deze vogel bien-te-veo, wat betekent ‘Goed je te zien!’. Dat ga ik voortaan meezingen. Daarna fietste ik altijd een stuk over de Nieuwe Charlesburgweg met aan beide kanten een bestraat fietspad. Wel zo veilig. Om 7 uur lopen hier al hordes scholieren in hun uniform. Steevast ook een paar mannen die hun gekooide vogeltje uitlaten. 

Voorbij de Kwattaweg is het wat puzzelen met de eenrichtingstraten. De Kwattaweg gaat naar de stad, maar ik moet via de Verlengde Keizerweg de andere kant op. De eerste dag nam ik nog de afslag naar de Van Idsingalaan. Het had die nacht geregend en dat hoekje stond onder water. M’n fietswiel zakte een paar keer 20-30 cm in een diepe kuil. Nu heb ik een alternatieve route gevonden die me naar het tbc-bureau aan de Rode Kruislaan brengt. Van deur tot deur klokte ik dertien en een halve minuut. In Nederland heb ik nooit naar m’n werk kunnen fietsen!