Na de eerste
opwinding viel ik toch even in een diep gat. Daar zit je dan in het Pamodzi
Hotel, in een kamer op 5-hoog, met Zuidafrikaanse TV, een zwembad, etc. Luxe
die toen zo aangenaam was als je drie maanden in de 'bush' was geweest, maar
niet als je net uit Europa komt. Is dit mijn leven de komende maanden, vraag je
je af. M'n eerste contacten met WHO-Lusaka en Central Board of Health waren ook
al kort, zakelijk, en een beetje chaotisch. Zaterdag verhuisde ik naar Belvedere
Lodge, een government lodge tussen Woodlands en Kabolonga. Ik kreeg een kamer
naast de keuken, was niet de beste plek was. Uit verveling en vermoeidheid ging
ik 's avonds al vroeg slapen, maar werd regelmatig wakker gemaakt, eerst door
de late gasten, daarna door de watchman en vanaf 2 uur was het bal op de
zolder. De muizen (of waren het ratten) renden heen en weer. Geen wonder als je
zag wat allemaal nog in de keuken open stond. De afwas stond al klaar voor de
ochtendploeg.
Gelukkig draaide
mijn gemoed zondag al weer een beetje bij. Ik verhuisde naar een andere kamer
Een kamer on suite, met TV, koelkast, toilet en bad. De kraan lekte, de
doucheslang was al lang geleden
verdwenen, net als de knop voor de koude kraan. Om toch nog een aangenaam warm bad
te nemen, moest ik een half uur tevoren de stop in het bad doen, zodat het
koude water opgevangen kon worden, en daarna de hete water kraan opendraaien.
Het water kwam uit allerlei richtingen.
Ik voelde me hier beter thuis met deze 'Zambiaanse' ongemakken.
Bovendien zijn de mensen erg aardig. Ook werd ik 's avonds uitgenodigd bij een
Nederlands onderonsje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten