Ook het leven van
een consultant gaat natuurlijk niet altijd over geplavijde paden. Deze week was
het even een kleine crisis binnen mijn werk. Aanvankelijk was het de bedoeling
dat ik gelijktijdig met een nieuwe epidemioloog in het ministerie zou beginnen,
of net ietsje na zijn komst. Inmiddels zijn we bijna een maand verder en is de
epidemioloog er nog steeds niet. Ook het surveillance plan wat men al in
februari in wilde dienen is nog steeds niet weg. Hierin werd een nationale surveillance
officer begroot en WHO heeft daar gelden voor beschikbaar. Na een paar
weken inventarisatie, wil ik nu eindelijk wel aan het echte
surveillance werk beginnen. Ik ben al bij een paar ziekenhuizen en districten
geweest, maar krijg steeds meer het gevoel dat ik het alleen aan het opzetten
en uitzoeken ben. Dat heeft natuurlijk helemaal geen langetermijneffect. Deze
week heb ik dit maar eens aangekaart en als mogelijke oplossing een tijdelijke
onderbreking van mijn contract voorgesteld. In de tussentijd kan men dan de
twee mensen op de posten zetten en kan ik weer even lekker in Nederland
bijpraten, 2½ maand is wel lang van huis. Het plannetje gaat vooralsnog niet
op. De WHO Representative, een Liberiaanse arts, heeft even met zijn vingers
geknipt en nu komt alles in een stroomversnelling . Waarschijnlijk staat
er morgen een advertentie in de krant voor de nationale surveillance officer.
Toch wel goed om even je tanden te laten zien.
Het leven is erg
veranderlijk in Zambia. 'Overnight' worden mensen van post gewisseld. Afgelopen
vrijdag kondigde president Chiluba een shuffle binnen zijn kabinet aan. De
gezondheidsminister Katele Kalumba werd doorgeschoven naar Toerisme en Dr. Luo
is nu de nieuwe minister van gezondheidszorg. Iedereen erg verbaasd, sommigen
teleurgesteld. Een paar dagen later staan er een paar uitspraken van Chiluba in
de krant dat hij geen arrogantie duldt. Hij klaagde over ministers die, wanneer
ze op dienstreis gaan, de sleutels van hun kantoor meenemen en niet overdragen. "De posten zijn geen persoonlijk bezit", zei Chiluba. In de zondagkrant werd de
volgende verandering aangekondigd. Het grote universiteitsziekenhuis was al
maanden stuurloos en ik had bij de CMAZ gehoord dat Dr. Mazuwe Banda (de AIDS
coördinator) de nieuwe directeur zou worden. In de zondagkrant stond dat een
kinderarts de nieuwe baas werd en dat Banda opzij geschoven is. Maandag heb
ik deze kinderarts gezien om mijn missie te bespreken. Het verhaal gaat nu dat
zij de positie niet wil aanvaarden. Ook de Central Board of Health wacht op een
nieuwe Directeur-Generaal, en dit is o.a. de oorzaak van het niet aan kunnen
nemen van nieuw personeel. Reden voor al deze wijzigingen en onzekerheden zijn
de hervormingen die aan de gang zijn. Het Central Board of Health is gescheiden
van het ministerie en is een technisch-uitvoerend orgaan. Het ministerie heeft
nog zo n 50 mensen in dienst die vooral met beleid bezig zijn (vroeger zaten
daar 400). Er is een proces van decentralisatie aan de gang, waarbij mensen
door lokale overheden aangenomen en betaald worden. Op 1 april moet de “delinkage”,
zoals dit genoemd wordt, voltooid zijn. Al het medisch personeel heeft
opnieuw moeten solliciteren naar functies. Ca. 40% wordt niet meer aangenomen.
Pas rond die eerste april wordt duidelijk wie gaat en wie blijft ('Fokker-toestanden' dus). Veel onzekerheid en laag moraal ook. Vandaar waarschijnlijk dat al deze personeelswisselingen in de top plaats vinden, of zou het toch
de sleutels geweest zijn.
 |
| Oppashuis van de Deense Ulrike |
Een ander aspekt
van het consultancy werk is, dat je zonder vaste woon- of verblijfplaats leeft. Je
leeft uit een koffer. Na Kenia, Pamodzi, de verschillende kamers in Belvedere
Lodge, Hotel Intercontinental Musi-o-Tunya, weer Belvedere, en nu Longacres
Lodge. Zondag vertrek ik naar twee 'house-sit' adressen. Een Deense en
Nederlandse hebben hun huis voor de duur van hun afwezigheid aangeboden. Ik
geloof dat beide huizen met zwembad zijn. Als tegenprestatie moet ik honden te eten geven. Het is wel een aangenaam vooruitzicht om eventjes niet in
een hotel-lodge omgeving te zitten, alhoewel het hier redelijke accommodatie
is. De ruimte waar ik nu ben heeft een suite: twee kamers met een badkamer. Ik word hier niet claustrofobisch zoals in Engeland.
Ik
begin zo langzamerhand hier ook een sociaal leven op te bouwen. Dat gaat toch
altijd wel makkelijk in Afrika. Vrijdag ben ik uit eten geweest bij een Chinees
Restaurant en belandde daarna bij een feestje van Sarah Davies, die we nog uit
Luwingu kennen. Zondag vroeg men mij mee voor horse-riding. Dit zijn dingen die
je niet zo snel in Nederland doet, dus een goeie gelegenheid om dat eens te
ervaren. Ergens buiten Lusaka was een grote manege waar een aantal Britten aan
het poloën waren. Ook hier kwam ik een
bekende tegen: Charlotte, die samen met Guy Scott een voormalige landbouw
minister, de herenboer van de farm is. Ik zat bijna twee uur op het paard Noddy. Eerst rondjes rijden, soms in galop. Na een klein uurtje oefenen,
hebben we een lange tocht door de heuvels gemaakt. Erg mooi om zo door de
natuur te gaan. Gelukkig bleef ik in het zadel. Wel een keertje voor herhaling
vatbaar. Dit weekend staan ook allerlei aktiviteiten voor de deur. Vrijdag is
er een afscheid van een Nederlands stel en zondag ga ik met een andere
Nederlandse ergens picknicken in de buurt van Kabwe. Het helpt om vooral de
weekenden een beetje gezellig door te komen, want dan slaat de verveling en het
gemis van thuis vaak toe. De eerste maand zit er bijna op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten