Hola. De
sterke geur van de eucalyptusbomen prikkelde mijn luchtwegen, geest en benen om
m´n pas nog eens te versnellen. Zo dicht bij Santiago! Ik liep nog een dag door
in de avondzon (41 km) en moest voor het eerst een hotelkamer boeken. De
herberg was "Completa". Elk nadeel heeft z´n voordeel en ik hoefde nu ook niet
voor 22 uur binnen te zijn en kon de Champions League halve finale tussen
Chelsea en Barça in een volle kroeg uitkijken. Barça scoorde het beslissende
doelpunt in de extra tijd en staat over een paar weken in de finale. Juichende
mensen in de kroegen en toeterende auto´s op straat.
Dat
was een paar dagen geleden. Vanochtend was iedereen al vroeg in de weer. Nog 22
km te gaan naar Santiago en het is gebruikelijk om dan om 12 uur in de
kathedraal bij de pelgrimsmis te zijn. Ik sprong dus ook maar om 6 uur uit mijn
stapelbed. Buiten Pedrouza volgde ik een aantal zaklantaarns in het donkere
bos. En om 11 uur stond ik op de Praxa voor de kathedraal in Santiago de
Compostella. De mis vind ik (nog steeds) een grote poppenkast, hoewel het
geslinger van het grote wierookvat aan een lang touw wel zeer spectaculair was.
 |
| In Santiago de Compostella met een volle stempelkaart (credential) |
Aankomen
is zeker leuk, maar zoals men zegt "de weg is het doel”. Ik ben 31 dagen
onderweg geweest, waarvan 1 dag in bed doorgebracht, gemiddeld 26 km per dag
gewandeld. Het is boven verwachting goed gegaan. De nieuwe rugzak zat perfect
op mijn rug met zo´n 10-14 kg bagage. Onderin de slaapzak, de poncho en een
regenhoes voor de rugzak. Twee plastic zakken met kleding (van alles 2-3 stuks
extra), toiletspullen, paar boekjes en sandalen. Daar bovenop de voorraad voor
de dag. Je hebt niet veel nodig als peregrino. Een bed in de alberge kost
meestal 6-7 euro, in Galicië in de overheidsherbergen is er een vaste prijs van
3 euro waarvoor je ook nog een disposable laken en kussenhoes krijgt. Het menu
de peregrino of menu de dia met een primero, segundo en een postre, pan y
vino/aqua kost meestal 9 euro. Per dag was ik niet veel meer kwijt dan 25 euro,
1 euro per kilometer.
De
eeuwen trekken hier aan je voorbij. Ik heb al iets over de middeleeuwen geschreven.
De Camino is in die tijd ontstaan, evenals veel gebouwen. Chris en Michèle,
twee Australische vrouwen, zeiden vaak bij de oude bruggen “another medieval
bridge”. Ook heb je het op een gegeven moment wel gehad met de oude kerken, die
meestal niet meer gebruikt worden. Restanten uit de Romeinse tijd, zeg maar
rond het jaar 0, waren soms ook nog goed zichtbaar zoals in het plaatsje
Astorga waar ik het Museo Romano bezocht met mooie grafzerken van legionairs.
Er bestaat ook een 1000 km pelgrimsroute van Sevilla naar Santiago over een
oude Romeinse weg. Volgens kenners is dit de mooiste Camino! Verrassend was
Atapuerca waar tien jaar geleden de oudste Europese mens gevonden is, de homo
antecessor. Er was een mooi klein museum ingericht met video om hier uitleg
over te geven. In de Gallicische boerenbergdorpjes leek de tijd stil te staan,
maar de Camino kwam ook door grote steden zoals Logroño, Burgos en León, en
langs snelwegen. De moderne tijd was niet helemaal uit beeld.
 |
| In een Gallicisch dorp |
Ik
was voorbereid om mezelf tegen te komen, maar dat is niet gebeurd. Een vrouw
van mijn leeftijd vertelde dat ze in deze levensfase voor het eerst het gevoel
had “uit huis te zijn”. Ze was al jong getrouwd, had kinderen gekregen en was
pas gescheiden. Ze kwam nu pas aan zichzelf toe en deed veel dingen voor het
eerst, zoals een 2-persoonsbed delen met een andere vrouw toen de herberg vol
was. Ik moest terugdenken hoe ik als 21-jarige door Europa interrailde en met
een groepje Israëliërs in een studentenhuis in Rome belandde. Ik heb daar ´s
nachts op een 1-persoonsbed geslapen met de voeten van een stoned Israëliër in
mijn gezicht. En de Afrika-reis die ik een paar maanden later maakte was
natuurlijk ook heel vormend en bevrijdend. Tijdens de Camino heb ik natuurlijk
tijd gehad om bepaalde periodes en gebeurtenissen uit mijn leven terug te
halen, maar de Camino was vooral een zijn in het hier en nu, een soort
meditatie. Mijn hoofd is lekker leeg geworden.
En
dan is het te voet voortbewegen bijna voorbij. De voeten, mijn vehikel van de afgelopen
maand, hebben het fantastisch gedaan. Halverwege een tijdje last van mijn
achillespees, maar geen enkele blaar opgelopen! Mijn lichaam voelt nu ook
ijzersterk. Het zal over een paar dagen wel gek zijn als ik weer in een bus zit
naar Santiago. De komende drie dagen loop ik naar de kust, de Atlantische
Oceaan, naar Finisterre (in het Gallicisch: Cabo Fisterre) om daar het ruizen
van de zee te horen en de zon in het water onder te zien gaan. En donderdag
vlieg ik terug naar Nederland. Het is toch ook heel fijn om straks weer thuis
te zijn. Tot binnenkort!
 |
| Finisterre |
Saluta, Gerard
Geen opmerkingen:
Een reactie posten