Lange Voorhout, Den Haag

Twee keer per dag wandel ik over het Lange Voorhout, van Den Haag CS naar het kantoor van de KNCV aan de Parkstraat. Nooit een straf om over het laantje met de lindebomen te lopen. Ook niet als het regent want het bladerdek fungeert als een groot dak. En zeker niet als de zon door de bladeren schijnt met allerlei bewegende schaduwtjes.

In het voorjaar staan de perken vol met krokussen, elke donderdag is er antiekmarkt en uiteraard passeert hier de gouden koets op de derde dinsdag van september. Ik ben een paar jaar geleden ook eens gaan kijken, maar op moment supreme juichte een koningsgezinde toeschouwer.

Prinsjesdag 2010

's Zomers is er altijd een beeldententoonstelling, dit keer van Zuid-Afrikaanse beeldhouwers, en trekt altijd veel bezoekers. Zelf heb ik dit jaar nog geen tijd genomen om eens rustig stil te staan bij de nieuwe beelden. Vanmiddag - onderweg naar huis - liep ik langs een nieuw beeld. Tenminste dat realiseerde ik me toen ik er al aan voorbij was. Het bronskleurige beeld stond wat weggestopt, tussen een bankje en een boom, met een bronskleurige rugzak op de grond, en een bronzen bakje ervoor. Hier klopte iets niet.. Andere mensen liepen door en keken ook nog even om. Ik pakte m'n portemonnaie en gooide een euro in het bakje. Het beeld antwoordde met een knipoog. Ik liep even naar hem toe en zei tegen hem dat ik hier toch twee keer per dag langs liep maar hem nooit had gezien. "Het is ook de eerste keer dat ik hier sta", zei het beeld. "Te gek, man", zei ik. "Wil je even in m'n nek kijken?" zei het beeld, "want het kriebelt. Ik denk dat er een vliegje zit". Er kroop inderdaad een langwerpig insect over de goudbruine huid. Ik haalde het beestje van z'n huid af en liet het nog even aan hem zien. "Bedankt!" zei het beeld, en ik wenste hem een fijne avond en liet hem in zijn pose achter.