Het Parlementspaleis

Het Parlementspaleis in Boekarest is het grootste gebouw van Europa en na Pentagon en het Long Ao building (wie kent deze?) het derde grootste ter wereld. Dit megalomaan idee kwam van president Ceauşescu. Het gebouw heeft nog meer records: het duurste administratief gebouw ter wereld en ook het zwaarste. Elk jaar zakt het 6 mm de grond in. De bouw startte in 1984, maar Ceauşescu heeft het eindresultaat niet meegemaakt. In 1989 werd hij door een militair tribunaal standrechtelijk geëxecuteerd; samen met zijn vrouw Elena. Gehaat door het volk. Ik herinner me de beelden nog. Het was Kerst 1989 en we waren met ‘onze’ moeders op vakantie in Malawi en weer eens een journaal op een televisie konden bekijken. We zagen de scheldende dictator neerzakken, doorzeefd met kogels.

In het kolossale gebouw is nu het parlement gevestigd en ook een aantal musea. Ook worden er regelmatig events gehouden, zoals symposia en congressen; de NAVO-conferentie vond er een keer plaats. Maar daarmee is nog maar 30% van de 1100 kamers in gebruik. Mediamagnaat Rupert Murdoch wilde het kopen voor 1 miljard dollar, maar dat bod werd afgewezen. De waarde wordt geschat op meer dan 3 miljard euro, maar wat heb je daar aan. De kosten van verwarming en verlichting zijn jaarlijks al 6 miljoen euro, evenveel als de elektriciteitsvoorziening van een middelgrote stad.

Ik had het Parlementspaleis altijd nog eens willen bezoeken, maar je moet ruim van te voren tickets bestellen. Ook deze keer niet gedaan, want de trip was maar kort: dinsdag heen, woensdagavond terug. Woensdag was de afsluitende bijeenkomst van het Europese project. De mobiele röntgenunit heeft nu ruim een jaar mensen op tbc gescreend in Roemeense gevangenissen, in Roma settings en in daklozencentra. De conferentie was woensdag gepland in een van de hotels, maar eenmaal ingecheckt hoorde ik dat de gebeurtenis plaats zou vinden in het parlementsgebouw… 
Een zwarte Mercedesbus reed ons van het hotel naar het Parlementspaleis. Een gebouw met 1 miljoen kubieke meter marmer en enorme kroonluchters. Bij alles wat je ziet, ben je bewust van de totale waanzin van dit gebouw. Maar wel mooi en indrukwekkend!

De entree

Het marmer

De kroonluchters

De conferentie was ook over de top. Nog nooit aan zo'n grote ronde tafel gezeten met circa 40 mensen, waarvan er 20 een woordje van vijf minuten mochten doen. Mijn verhaal stond een uur later al op een internetsite. 

https://rohealthreview.ro/lectiile-invatate-de-olandezi-in-urma-caravanelor-mobile-de-screening-a-tuberculozei/ 

Dit was mijn laatste trip naar Roemenie voor dit project. Een bijzondere ervaring waarbij het verschil in arbeidsethos, flexibiliteit, bureaucratie en public health-denken erg opviel. We hebben onze expertise gedeeld en een aanzet gegeven voor deze manier van vroege opsporing van tbc. De screening wordt nu op een andere wijze voortgezet. Met ander Europees geld zijn nog drie röntgenunits aangeschaft om heel het land te kunnen bedienen. Op hun manier.  

De helft van de ronde tafel