 |
| Beeld bij galerie landhuis Jan Kok |
De eigenaar van de galerie in het landhuis Jan Kok legde uit wie Jan Kok
eigenlijk was. Een wrede slavenmeester die aan het begin van de 18e eeuw leefde. Rond 1860
werkten er nog 100 slaven op de zoutplantage. Zout was een belangrijk product
om vis en vlees te conserveren. Veel
meer heb ik nog niet kunnen vinden over deze Jan/Adriaan Kock,
die natuurlijk geen mooie plaats in de geschiedenis verdient.
De flamingokolonies tegenover het landhuis hebben de zoutpannen als hun habitat. Een
toeristische trekpleister. En terecht. In 2013 was ik hier ook en was ik onder
de indruk van de mooie roze kleur van deze vogels. En ik kan me zelfs mijn eerste
kennismaking met deze vogels nog herinneren toen we in 1971 met een schoolreis in Artis waren. Ik vond het triest dat ze daar zo in de blubber stonden.
Reden dat ik hier ben, is een tuberculoseconferentie voor de CAS-landen (Curaçao, Aruba en Sint Maarten) en de BES-eilanden (Bonaire, Saba en Sint Eustatius). Alleen Curaçao (160.000 inwoners) en Aruba (120.000 inwoners) hebben een ziekenhuis. Bij de opening van de conferentie vertelde de Curaçaose infectieziektearts nog wat over de geschiedenis. De Spanjaarden veroverden het eiland al in 1499, maar hadden weinig interesse omdat er geen goud werd gevonden. De West-Indische Compagnie kon het eiland zonder slag of stoot in 1634 veroveren. Er waren maar 30 Spaanse soldaten. En die werden netjes afgeleverd in Venezuela. In 1914 werd het nieuwe goud gevonden en vestigde Shell een olieraffinaderij op Curaçao.
 |
| Otrobanda |
 |
| Punda |
Willemstad is een kleurrijke stad, die regelmatig in Nederlandse toeristenfilmpjes
voorbijkomt. In 1817 was het Albert Kikkert, de gouverneur, die per decreet
stelde dat de huizen pastelkleurig moesten worden geverfd in plaats van wit. Een arts
had namelijk geconstateerd dat veel mensen op het eiland oogproblemen hadden en
dacht dat dit kwam door de weerkaatsing van de felle zon op de gevels van de witte
huizen. En misschien is dat wel waar en zijn daarom ook de huizen in
Griekenland/Kreta blauw. Een bron op Curaçao vertelde me overigens dat familiebelangen
de echte reden was. De Zeeuwse familie van de gouverneur zou een verffabriek
hebben gehad, die een afzetgebied nodig had. De kleurige huizen zijn
oogstralend en trekken veel toeristen, ook degene die een half dagje aanmeren met
een cruiseschip. Kikkert was ook geen fijne man. In 1795 was hij betrokken bij
de executie van de leiders van een slavenopstand en schreef:
“… twee negers
levendig geradbraakt, en geblaakert, vervolgens onthoofd en de koppen op de
galg gezet, een neger de handen afgekapt, en met een moker de kop ingeslagen en
toen 5 opgehangen.”
 |
| Dienst Besmettelijke Ziekten (DBZ), Directie Volksgezondheid (DVG), Aruba |
Fysieke aanwezigheid is voor samenwerking fijn, maar ook noodzakelijk. Er
zijn veel plannen gemaakt met deze energieke club mensen; ook vandaag nog met collega’s op Aruba. Vaak gebeurt dat bij een hapje en drankje. Het hapje zaterdagavond bestond uit lionfish. De Nederlandse naam, koraalduivel, zegt alles.
Deze vis die normaal niet in de Caribische Zee voorkomt, heeft geen natuurlijke vijand, plant zich
razendsnel voort en is een carnivoor/eet alle visjes op. Naar zeggen is het dier vanuit een aquarium in de Caribische Zee geloosd. De mens is
nu de natuurlijke vijand. Ze worden met een harpoen gedood en staan sinds kort op de menukaart. Eat them to beat them. Ik heb mijn steentje ook bijgedragen.
 |
| Lionfish fingerfood |
Een aanrader voor iedereen die Curaçao aandoet: maak een streetart trip. Ik heb het helaas niet gedaan, maar liep gisteren wel vroeg door de stille straten van Otrobanda en Punda, twee wijken van Willemstad, gescheiden door de Sint Annabaai, en verbonden door een houten loopbrug. De streetart is indrukwekkend.
 |
| Het vrouwentoilet onder deze brug wordt waarschijnlijk niet gebruikt, want was geblokkeerd door een man die daar aan het koken was. Een foto dichterbij mocht ik niet maken. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten