Dinsdag ging ik met Johan en Bernard weer de bergen in. We kregen een lift van een scootertje met bakkie. Prachtig. Een heel mooi uitzicht. Een boer met een os was aan het ploegen. Boven op een berg met panorama was een pizzeria en een restaurant. Echter, het restaurant was na 7 uur en de pizzeria alleen in het weekend geopend. Met croissants en wijn vulden we ons. Op de terugweg kregen we een lift van een vreemd, geil mannetje. Blij waren we toen we weer uit de auto waren. Herman was die dag jarig, 69 jaar!. Ik kwam met de wijn binnen en kon die dus gelijk inleveren. 's Avonds was er weer een feesie op de pavesi.

Woensdags ging ik met Alouette de heuvels in. Terwijl we hier en daar wat over praatten, bleek dat ze toch heel anders tegen onze 'relatie' aankeek dan ik. We hebben zo een hele tijd daar gelopen. Later nog op een kerkhof rondgedoold en in een dorpje onze honger gestild. Er waren in de groep nog een paar dingen te regelen. Een nieuwe cassetterecorder en annulering van de boot naar Tunesië, kostte ons 2 x 4000 lires.

Donderdags had ik kookdienst met Karin M en Jojo. Om 7 uur stond ik op. Eventjes met Nederlandse chauffeurs gepraat. Eén vervoerde kerstbomen naar Napels. Idioot.

In het dorp eieren, brood en melk gehaald. Het ontbijt bestond niet uit wentelteefjes, maar gewoon uit brood. 's Ochtends werd er nog aan de truuk gesleuteld.

Watervuldienst.

Alouette en Bernard kregen brood en thee op bed…

De tenten werden in de regen opgepakt. Om 2 uur, na de wentelteefjes, begonnen we dan toch te rijden. Probleemloos. We bereikten Rome tot op 100 km.

's Avonds kookten we de hutspot: 7 kilo aardappelen, 3 kg wortelen en 3 kg uien. Na de afwas gingen we een pavesi in. Met Karin M nog een hele tijd gepraat. Over Alouette hadden we het al eens gehad, verder over ontwikkelingshulp, Arne, de groep, gezin. Toos Dijkman liet een kurk van een fles knallen en schoot de TL-buis naar beneden. Dubbel van het lachen. Karin en ik werden later ook verschillende malen verzocht te gaan. Ik sliep in de trailer.

's Ochtends om 7 uur op en om 8 uur rijden. Onderweg stopten we een aantal maal. We kwamen een internationaal gezelschap tegen: de Exodus-tour naar Johannesburg. De helft van onze wagen met 22 mensen. We waren wel tevreden met onze "reis-organisatie".

We reden door het rampgebied, van Salerno tot aan Buccino, in de richting van Podenza. Veel sporen van de aardbeving zagen we niet. Tijdens de rit met Karin gepraat en gedamd. Ook het uitzicht naar achteren was mooi.

Op een P-plaats stopten we voor de nacht: bergen, een riviertje. Heel mooi. In de modder hebben we onze tenten opgezet. Jojo/Karin M, Arne en ik. De rest sliep in de truuk. Herman was hierover teleurgesteld.

De meesten gingen naar het dorp om boodschappen te halen. In het dorp waren zelf geen slachtoffers, wel in een bergdorpje verderop waren 32 doden gevallen. De mensen waren bang. Er was een krisiscentrum ingericht. Via de burgemeester kwamen we aan voedsel, en dagen daarna aten we nog krisisjam, krisisbiscuits en krisischocolade. Een overvloed aan voedsel en kleding was daar.

In het praatkwartiertje-uurtje was er ruzie tussen Jan en Herman over het snelle vertrek 's morgens. Er heerste een rotstemming.

's Avonds heb ik me een beetje afgezonderd. Kaarsje in de tent. 's Nachts ging het hard te keer. Was bang dat de tent het niet zou houden. De tent hield het, maar stond wel vol water.