De ochtend begon niet al te best. Ik werd wakker met krampen in de tractus digestivus, spanning op maag en buik. Ook Corina had daar last van. Wij waren gisteren toevallig de kookploeg... Ida, die de vorige dag ziek was geweest, was weer wat beter.

Om 6 uur stonden we op en om 7 uur vertrokken we. We wilden vandaag Tamanrasset halen. ’s Ochtends reden we lang door, maar bij de koffiestop kregen we problemen. De auto zat vast. Warrig werden de problemen opgelost. Eerst lucht uit de banden, daarna opkrikken en tenslotte de beste oplossing: eruit slepen. Een peuleschilletje. 

Tweede probleem ontstond tijdens het middageten, toen Pieter een blikje sardientjes had opengemaakt en Corina, die ziek was, in een hysterische bui losbarstte. 's Avonds kwamen al haar grieven op tafel. Er ontstond een ordinaire scheldpartij tussen Herman en Corina, waarbij beiden niet vrijuit gingen. Door het veel met elkaar optrekken, ontstaan dit soort situaties natuurlijk. Ieder z'n eigen boosheidjes. De vrede werd getekend.

's Middags was dat nog niet zover en Corina wou midden in de woestijn uitstappen. Pieter wist haar tot andere gedachten te brengen. Ik had wel veel van de sardientjes gegeten. Dat merkte ik onderweg ook wel. Ik kreeg steeds meer pijn in m'n buik. 
De bus schudde nogal. Het leek soms een bombardement, zo ging het tekeer. Er kwam van alles naar beneden planken, de muskietenvanger, melkpoederzakken scheurden, kopjes en van alles rammelde. De landrover begon ook los te raken. Die werd eruit gehaald en de twee auto's reden we verder. Ik zat bij Herman in de landrover. Wat een bangerik. “Jan rijdt wel hard, hè”, 70-80 km/u over de kuilen. Herman kon hem bijna niet bijhouden. We reden ook een stukje piste. Het belooft wat te worden. Herman is ontzettend eigenwijs. De ouwe moet je gewoon altijd gelijk geven.

We haalden Tamanrasset op 50 km net niet. Ik hielp met het schoonmaken van de generator. 's Avonds aten we rode kool, aardappelpuree en stoofvlees. De gememoreerde felle diskussie volgde, en ik vond dat ze nogal hard waren tegen Corina.

Ik liep 's avonds een stukje over de weg met Karin, Ida, Hans en der Schweizer. We liepen wel weer met hetzelfde groepje. Geen Alouette en Bernard. Karin vertelde wat over de afgelopen weken. Het nieuwjaarsfeest waar Ida was geweest met champagne. Het eten bij een vriend van Jan in El Golea.

Om 6 uur moest ik m'n tent uit vanwege buikkrampen. Geen diarree. Ik hoorde het Nederlandse nieuws over de Wereldomroep bij Herman. “Jan Zwartkruis weg bij het Nederlandse elftal”. Met Karin verzorgde ik het ontbijt. Gebakken brood in olijfolie. De rommel brandden we op en begroeven het onder het zand. Voor 10 uur reden we al, maar om half 11 moesten we stoppen. Jan kwam met de landrover naast rijden, omdat de remmen op de trailer vastgelopen waren. Rook! Met water geblust en het bleek dat er ook nog een schijf los zat. Het duurt nog een paar uur. Halen we vandaag Tamanrasset?

Hans is met een paar, altijd dezelfden, naar Tamanrasset gegaan en komt zo terug. Ik zit met Karin en Arne. Lekker muziekje. Piet, Jan en Herman werken buiten aan de truuk, maar het lukt nog niet al te best.

Om 4 uur vertrokken we. Onderweg nog aangehouden door de politie, maar dat gaf geen problemen. In Tamanrasset met Karin naar het postkantoor. Drie kwartier is de man aan het zoeken geweest. Met als resultaat 10 brieven; voor mij zegge en schrijve 1 brief, die vandaag was aangekomen.

Tamanrasset, met op de achtergrond het postkantoor.

' s Avonds eten gekookt, spaghetti met kipperagout. Ik was vandaag de kookploeg. 's Ochtends met Karin, ' s middags met Ida en 's avonds met Arne. In de bus schreef ik nog wat brieven. Nog even geruzied met Bernard over de generator, die hij uit deed. Hij wil gelukkig opstappen, maar lijkt me te slap om het (weer) door te zetten. Ik hoop dat hij weggaat, stuk chagrijn.
Karin was vandaag nog naar de dokter vanwege een steenpuist op haar been. Verder vertilde ik me bijna aan de generator, toen ik die wou binnenzetten.
Nu 11 uur. De rust!