Vanochtend m'n tent uitgezweet. De nachten zijn gelukkig niet meer zo koud. Ik zou dus vandaag met Karin wandelen, maar die treuzelt altijd zo lang. Zo kwam het dat we om 11 uur al op weg waren naar het ziekenhuis, waar ze haar ordonance vergeten was. Het postkantoor was gesloten, omdat het vandaag een feestdag is.

's Middags lagen we allemaal zo'n beetje plat in de zon. De Arabieren vonden het waarschijnlijk een peep-show. "Bedankt, u kunt wel gaan. Volgende voorstelling ... "

Ik ging ook nog naar de jaarmarkt om hen te bekijken. De Touaregs zijn wel bijzondere mensen. Lang en slank, statig, goeie rug. Waarschijnlijk langer dan de gemiddelde Nederlander. Veel vrouwen hadden een zwarte omslagdoek om, maar ook hadden sommigen een klein doekje voor hun mond. Op de jaarmarkt komen mensen uit Mali, Niger, Libië, Tunesië en heel Algerije samen. Ik was gefascineerd door een vrouw, helemaal in het geel, met grote ogen.

Met Mieke en Toos ging ik eten koken. Toos had voor mij een of andere balsem meegenomen, maar ze was bedrogen uitgekomen. Het pakje bleek leeg te zijn. Ik had voor haar nog een ansichtkaart van het folkloristisch feest, in Ain Salah.

Nog eieren gehaald bij de banketbakker en suikergoed met chocola. Het eten was goed, maar ik had weinig trek. Jan had me ’s middags gevraagd of ik een blinde darm kon diagnosticeren. 's Avonds zouden we daarnaar toe gaan.

Eerst moesten we nog naar Hamdou om wat af te spreken. Samen met Herman, Jan en Hans gingen we daarheen. In een klein kamertje 3 x 3, zaten we met z'n tienen op de grond. Er waren ook nog vrienden van Hamdou, o.a. Abdel. Aan één kant lag één te lezen. Er zat één op een  bankje. Bij de haard ook één. Een paar boeken en tijdschriften lagen op een plankje, twee grote tapijten aan de muur, met wildleven (paarden). In een hoek een zeer moderne lamp en een tafeltje met een grote cassette-recorder, waar soort James Last-muziek uitkwam (Guantanamera, Michael Road). Schoenen werden uitgedaan en we moesten eerst eten. Een grote schaal met couscous, bedekt met een mandje en voor iedereen een lepel. We zaten met z'n allen rond de schaal te eten. Linker knie omhoog. Eenvoudig, gezellig. Als je klaar was gooide je de lepel in het rietenmandje, wat later de schaal bedekte. Afruimen gebeurde ook heel simpel. Het kleedje onder de schaal werd bij de punten opgevouwen en alles weggedragen (naar de vrouwen!). Na de maaltijd kwam de thee. Drie kopjes. De thee werd klaar gemaakt in het haardje. Onder de thee werd over de zaken gepraat. Abdel werkte bij de politie en zei dat de paspoorten morgen klaar konden zijn. Ze moesten alleen nog getekend worden. Daarna naar de douane om uitgeschreven te worden, zodat we morgenavond klaar konden zijn. Met Hamdou werd afgesproken dat hij overmorgen om 9 uur mee zou gaan met het convooi.

Buiten waren we eigenlijk heel tevreden mensen. Een beetje ontroerd en bewondering voor de relaxte sfeer daar in het huis. Totaal geen drukte, alles rustig op z'n tijd, geen gehaast. We konden er wat van leren.

Onderweg naar het hotel werd onze rust verstoord door de andere leden van de groep, die daar ook heen gingen. Ze stapten in en meteen een heel kabaal. Herman ging terug. Zij waren onderweg naar een feest. Een jongen was jarig, Safy, en trakteerde. Hij was een soort dorpsgek. Ik ging naar het Duitse meisje met de blinde darm ontsteking. Ze was in het ziekenhuis geweest, maar vertrouwde daar niet veel op. Jan had verteld dat ik dokter was en zou gaan kijken. Op de kamer was gelukkig al een (vrouwelijke) arts, die al gekeken had. Ze dacht dat het een infektie van het maagdarmkanaal was. De schmerzen rond de navel waren al minder. Ze liep alweer rond en het leek niet zo ernstig meer. Die vrouwelijke arts, was samen met een paar vrienden in een klein vliegtuigje door Afrika aan het reizen. Ze hadden slechts 4 weken vakantie. Met de Duitse jongen en meisje sprak ik af dat we elkaar weer zouden zien in de disko van Agadez ... 

De bar in het hotel was gesloten, maar Safy had een kamer voor ons, waar we vier flessen wijn en een halve fles whisky leegdronken. Het deed me denken aan Rome waar we ook met z'n negenen een feestje op een kamer hielden. Ik lag op het bed tussen Corina en Ida uitgestrekt te drinken. Zo nu en dan had ik het niet meer van het lachen. We kregen boter bij de wijn! Bezoek van twee Italianen en een paar Algerijnen. We werden steeds meer dronken. We keken alvast terug op de reis tot nu toe. Safy ("feel like a sexmachine") maakte bewegingen tot spasmen toe. Op het eind van de avond troubles. Corina die kwaad wegging. Pieter erachter aan. Toos erachter aan. Wij gingen ook weg met een lijf vol alkohol. Jan reed, maakte wel wat foutjes onderweg, maar we bleven vrolijk en om half 1 als een blok in slaap gevallen. Wel even op de rug liggen om alles rustig te krijgen.