Vandaag 29 december. Een gillende Mieke kwam ons om 7 uur wekken. Ze zei niet wat er aan de hand was, maar we moesten maar naar de bus gaan. Willem bleek er met de landrover vandoor te zijn. Jojo was al wat eerder weggegaan. Herman las de brief van Willem, aan hem gericht, voor. Hij chanteerde de boel. In Italië had hij aan Herman namelijk zo'n 1300 gulden geleend. Vanavond moest John naar een of ander kruispunt komen met dit geld. Herman had geen buitenlandse valuta en Willem schreef dat wij ons zwart geld maar bij elkaar moesten leggen. Met ons zwart geld kwamen we niet bij dit bedrag, als we het al van plan waren... Verder werd hij ziek van de kleinzieligheid in de groep en vond hij dat hij de enige harde werker in de groep was. Er werd druk gediskussieerd. Wel of geen politie erbij halen. Herman besloot om er geen politie bij te halen en het intern op te lossen. Nu blijkt dat hij de politie alsnog ingeschakeld heeft, hou ik me er buiten.

Met Corina en Toos naar de timmerman gegaan. Thee gedronken en dadels gekregen. Z'n broer was er ook en studeerde in Oran medicijnen. We praatten over hun problemen van emigratie, de oorlog met Marokko (de steun aan Polisario en Mauritanië), Chadli, de nieuwe president meer westers georiënteerd, medicijnen, de vele buitenlandse profs uit Oost-Europa. Ook over hun moeilijkheden om in Nederland te komen, visa enz., waarbij ze een 'invitatie' moeten laten zien. We werden teruggebracht.

Tussen de middag weer verder gekwebbeld. Ze hadden Willem en Jojo in Ghardaia gezien. Bernard aangepakt over zijn plannen de jeep terug te stelen. Ik word daar zo opgefokt van. M'n was gedaan en zo meteen zal ik proberen m'n whisky te verkopen. Morgen wil ik absoluut hier weg, naar El Golea.

's Middags met John naar Ghardaia. In Ghardaia eerst het badhuis in. Een droge handdoek om je lijf toen we naar binnen gingen, die daar gewisseld werd voor een natte handdoek. In het badhuis zaten allemaal mannen zichzelf of elkaar te wassen. Het water was warm en koud; de vloer was verwarmd en het huis was vol met stoom. Net een sauna. Daarna kregen we drie handdoeken en gingen we op de matrassen liggen. Een man van zo'n 100 kilo was aan het "botten kraken", en liep over de ruggen heen. "Non merci". Daarna gingen we naar het kafé. Onze vriend kwam wel opdagen, maar meer dan 120 DA wou of kon hij niet geven. In het grote hotel verkocht ik m'n fles voor 150 DA. Jan stuurde een telex, dat hij morgen terugkomt en John ging naar z'n afspraak met Willem. Met z'n zessen in de truuk gingen we terug, werden aangehouden door de politie, maar Herman lulde zich er wel uit.

Theedrinken in de truuk, met Kechar en Fransen

's Avonds nog even verhalen van Hans gehoord en na de koffie naar m'n tent. De aggregaat doet het ook niet. Willem heeft de benzine meegenomen. Vandaag was Willem ook gesignaleerd bij het vliegveld, met andere personen. We wachten maar af... Ida en Karin kwamen terug en ineens was er een gegiechel. Wat was er gebeurd. Ze waren teruggekomen en alles was donker. Ze moesten nog even pissen en dat gebeurde naast de truuk. Toen ze de truuk binnenkwamen was het eerst rustig en daarna begon het gelach.

Om 11 uur sliep ik nog niet. Hans liep ook nog rond en we gingen in de bus zitten. Ondertussen was volgens ons de landrover al twee keer langs geweest. Tegen 12 uur kwam John weer terug. Hij had met Willem gepraat en een brief voor Herman, waarin stond dat Herman nogal vergeetachtig was, dat hij 1300 (en geen 1000) gulden van hem kreeg en dat hij dat maar op z'n bankrekening in Nederland moest storten. De landrover had hij ergens ondergebracht en hij hoefde geen moeite te doen hem terug te halen. Willem was verder ook niet meer bereikbaar.