100 dagen weg. 26 februari. Piste dag. Acht uur weg en naar Mgeigange. Een paar maal gestopt. Het zeil vastgemaakt, omdat er veel stof binnenkwam. Bij een stop gaf ik een t-shirt weg aan een meisje. Bij een kraampje kochten we bananen voor 5 cent. We namen ze allemaal mee.

Corina ging bij "het rondje van het huis", weer onderuit. Toen we weer in de wagen gingen, was Herman met z'n hond een spelletje aan het doen met de kinderen. Hij voorzeggen en zij nazeggen. "Emma". "Herman is gek". "Jan is nog gekker". "Corina veel beterschap". 

Ook de letters van de AFRICA TOURS werden gespeld:

• De A van het aapje, die zie je hier overal.
• F van feestje, dat we zo missen.
• R van het reisje, wat dit moet zijn.
• I van indruk, die krijgen we genoeg.
• C van Cameroun en daar krijgt iedereen een zoen.
• De A is weer van het aapje van het begin.

• T van Thea en dat is moeilijk.
• De 0 van ouwehoer en dat staat voor Pieter.
• U is uitermate goed en dat is hier niet van toepassing.
• R voor handen verkeerd gespeld.
• S van zegen, omdat we geen Z meer hadden.

In Mgeiganga stopten we voor brandstof, benzine en bier. De bier had waarschijnlijk een slechte invloed. Eerst ruzie tussen Bernard en Herman over het kopen van marihuana. Koppen tegen elkaar. Daarna ruzie tussen Bernard en Corina en tussen Bernard en Pieter. Bernard ging als een wilde tekeer. We moesten hem vasthouden. Dit hadden we veel eerder verwacht. Nog 1 week het hoofd koel houden. We reden nog een klein stukje door tot een klein dorpje. Het was een hel achterin: stof, lawaai, niets te zien (ik zat op de achterste plaats), trillen. De Sahara-ritten kwamen weer in herinnering.

Bij het plaatsje waswater. Een klein soort oerwoudje eromheen. Dichtbegroeid, bananenstruiken met grote trossen bananen. Ook een paar anderen werden moe en "ziek". Toos ging meteen slapen. Bernard verstuikte z'n enkel en kan bijna niet meer lopen en Grika kreeg medelijden met hongerende kinderen, die stonden te kijken hoe wij soep aten. Vroeg slapen om hier allemaal overheen te komen. Morgen waarschijnlijk een iets makkelijker weg. Het blijft onverhard. 's Avonds was het warm en broeierig. Een enerverende dag voorbij.

Vandaag weer een dag vol belevenissen. 6 uur op, 7 uur weg.

Eerst nog even wassen in de plas. Het was vandaag vrijdag en in een dorpje op 34 km van Meiganga en 49 van Pont du Lom was er een plaatselijk feestje. Een vijftal muzikanten stonden voor het huisje te spelen voor de 'burgemeester'. Twee drums en een fluitist met een hele lange toeter. Ook nog twee toeteraars. De ene bolde de wangen tot grote ballen.

Iets voorbij het riviertje stopten we nog een keer. De rolzeilen gingen weer omhoog en er kon volop stof binnenkomen. Tegen de middag waren we in het grensplaatsje bij de Centrale Republiek van Afrika: Garoua Boulai. 270 km van Ngaoundere en 750 van Maroua. We bleven daar een paar uur. Er was een marktje waar we wat bananen en sigaretten kochten. Ook bier was hier. In het plaatselijk kafé dronken vrouwen ook bier. Het leek wel een Brabants kafé.

We hoorden van Noren dat de weg naar Yaoundé en Douala slecht was. Eén en al piste. De steden waren ook niet om naar huis te schrijven, krimineel. Nog een paar uurtjes reden we. Met wat bier in m'n lijf sufte ik al snel weg, echter niet voor lang, gehobbbel, herrie en stof. Het was weer bar en boos. 4 uur stopten we. Een fotootje voor de auto gemaakt van de stofzoekers. "Zwart tussen de zwarten." Bij een waterplaatsje konden we ons een beetje verfrissen, maar meer ook niet. Schoon werden we niet. Arne werd nog smeriger, want hij nam een modderbad. De mensen stonden wel te kijken.

6 uur. Groene thee drinken bij Hamdou en Thea. 's Avonds waren er kinderen rond het vuur, die de liedjes van Grika na zongen. Om 8-9 uur gingen we al slapen om de volgende dag om 5 uur op te staan.