De volgende ochtend werd ik moeilijk wakker. Net op tijd voor vertrek. Alleen het vertrek was niet om 8 uur. De landrover kwam terug met Thea. Ze hadden bij een politiepost moeilijkheden gehad. Jan en Hans hadden geen paspoorten bij zich en dat gaf veel moeilijkheden. Ze moesten naar Maroua, naar de hoofdkommissaris. Jan, van nature agressief, vooral bij het zien van uniformen, was op een bepaald moment zo ver gegaan, dat ze hem in de boeien wilden slaan. Na wat praten kwam het weer goed. Totaal omgeslagen. Ze hadden heerlijk gegeten en veel gedronken…..

Wij gingen ook onderweg naar de politiepost. Alleen Herman was zo slim geweest om de truuk vast te draaien in het zand. Na anderhalf uur en met hulp van de plaatselijke bevolking kwamen we los. Eindelijk een keertje vast! Hamdou reed de wagen er tenslotte weer uit.

4 km verder was de politiepost. Nu 'goed weer'. Hamdou, nog zonder visum in Kameroen, moest in de truuk blijven. Jan ‘trakteerde’ op bier. We zaten onder het riet in een hut, gezellig bij elkaar. Van de politie-agenten moesten we nog een groepsfoto maken. Het was daar zo zalig, dat we daar nog een tijdje bleven. Nee, dat was 10 km verder bij de volgende post. Op een rieten matje lagen we daar in de schaduw. Ik viel nog even in slaap. In een hutje maakten ze vlees voor ons klaar. Rundvlees. De jerrycans waren leeg en er werd water gehaald uit een put. Niets vermoedend kreeg ik  een lading water over me heen. Het hek was van de dam...

Kleddernat, maar dat ging vanzelf weer over, reden we naar Maroua. Er reden vier Kameroenezen mee en onderweg kwamen er nog eens 10 bij. Achterin zag het 'zwart' van de mensen. Het was daar heel gezellig. We leken wel een busonderneming.

In Maroua gingen we gekleed in een motel wat drinken. Het was daar heel sjiek. Veel veiligheidsmensen zaten er, omdat de president in de stad was. Na een tijdje zochten we een ‘goed’ plekje. We vonden de landrover terug en op een open veld parkeerden we de wagen. Met de oudjes ging ik in een taxi met muziek van de Golden Earring (!) naar het feestterrein, waar de president zou zijn. Een grote mensenmassa. De president Ahmadou Ahidjo en de geïnviteerde president van Guinee kwamen net in een open auto langs rijden. Op een soort groot renveld nam hij weer plaats op de tribune. Op het feestterrein waren dansende vrouwen, primitieve dansen. 

Scan van ansichtkaart

Mannen en een paar vrouwen in korte broek, voorovergebukt dansend met een grote knuppel in de hand. Ook muziek van troms. Er was een defilé voor de presidenten. Een lange stoet van mensen met een Ahidjo-jurk aan. Wij kwamen nu ook dichter bij de dansende groepen. Ik vond het wel angstaanjagend en kon me wel voorstellen, dat zo'n volk tot gekke dingen in staat kan zijn. Op paarden, geheel versierd, kwamen waarschijnlijk de dorpsoudsten in gewaad en met speer en zwaard in volle draf op de tribune aanrijden om daar een groet aan hen te brengen.

Idem

Bij een dansende groep mensen met dierenhuiden om de middel, werden we weggejaagd,omdat ze op ons inliepen met geheven knuppel en speer. Ik begreep wel dat het allemaal spel was, maar vond het toch maar niks. Wekte agressie op. Ook een enorme persoonsverheerlijking. In extase rakende mensen en een vergaand nationalisme.

Het begon flink stoffig te worden, door de paarden en de stampende mensenmassa. De presidenten waren al vertrokken; de militairen en matrozen waren ook niet zo talrijk meer. Ik durfde nu wel foto's te maken, hoewel me het in het begin verboden was. Eerst voorzichtig onder m'n shirt, later ook openlijk. Geen problemen.

Opwaaiend zand

Lopend gingen we terug. Onderweg wat last van prikkelingen in m'n been. Nog wat gedronken in een hotel in de buurt. Na de maaltijd ging ik meteen plat. Te veel en te vroeg gedronken. Ik had een plaatsje in het bos, naast een droge rivier, gevonden onder een boom. Het stonk daar wel. ’s Avonds dacht ik dat ik bovenop een drol moest liggen, zo stonk het.

De wind blies een warme wind (de harmattan). Wel lekker. Eerst een tijdje op m'n slaapzak gelegen, maar vanwege de muggen er later wel ingekropen. In het hotel om 10 uur nog een pilsje gehaald. Een aantal van onze groep hadden daar gegeten en gedronken. Het was er heel duur geweest en ze waren veel geld kwijt. Piet en Johan waren dronken. Na een half uurtje had ik daar wel weer genoeg van en ging weer verder slapen.

De volgende dag ging ik naar de bank. Onderweg kwamen de presidenten weer langs, met motorbegeleiding. Ze zaten in een mooie car, achterin te praten. Naar het publiek keken ze niet om. Bij de bank $100 gewisseld en weer sigaretten, bananen, kola enzo kunnen kopen. Op de markt volop fruit te koop. Sinaasappels, mango's, grapefruits. Een hoed gekocht van een oude man (2500 CFA). De mensen die erom heen stonden, wilden provisieloon hebben, zowel van mij als van die man, maar dat ging niet door. Bij het souvenirgedeelte van de markt wilden ze van alle kanten wat aansmeren: mooie ijzeren beeldjes, schoenen, portefeuilles, etc. Bij de auto was een grote verkoop aan de gang. M'n dekentje had ik al verkocht voor 2000 CFA. Daarna volgden zwembroek, Homerus, nog andere boeken en pennen. Alles voor een prikkie weg. Ook m'n pyama voor 600 CFA verkocht. Ik kocht nog een harpje. Grika kocht van een man een presidentenjurk.

Om half 4 vertrokken we richting Garoua. Corina viel onderweg ‘flauw’. Een beetje aandacht van mijn kant maakte me gelijk een tovenaarsdokter. Alouette had koorts, Bernard dysenterie. Diarree, hoofdpijn bij anderen. Ik word hier nog wel eens als dokter aangekeken!

60 km van Garoua stopten we voor de nacht. Na het eten van aardappelen met rode bieten kwam er weer een praatje van ‘eerwaarde’ Jan Visser over wat er morgen ging gebeuren. Er werd zoals zo vaak weer een heleboel gekankerd. De slechte plek van de vorige nacht, mensen die zich wel een beetje belazerd voelden, over verwachtingen. Met Toos en Arne praatte ik nog wat over intermenselijke relaties, wat we geleerd hadden en zo. 's Avonds probeerde ik daar wat over na te denken, maar dat ging moeilijk. Misschien moet ik me nu al wat voorbereiden op het uitstappen. Krijg wel het gevoel dat ik uit een familie stap.