De volgende ochtend waren we vroeg wakker. We zouden om 8 uur weg. Mieke gefeliciteerd met haar 66-ste verjaardag. Steve kwam langs en vroeg ons voor ontbijt. We hadden al yoghurt, cornflakes en muesli gehad, maar voor de koffie gingen we door de knieën. Hij bracht ons ook naar Jos, waar we met een nieuwe bus (5 naira) naar het Yankari Game Reserve gebracht zouden worden. Verder zaten nu twee vrouwen en een man, naast de chauffeur en z'n maatje in de bus. De reis verliep bijna vlekkeloos. De klep ging een keer open en m'n spullen met o.a. m'n fototoestel rolden over de weg. Het uitzicht was mooi. Vooral het eerste deel was heuvelachtig. De man reed goed, wel hard. Langs de kleine dorpjes met de rechthoekige hutten met strooien daken. In Bauchi stopte de bus. Veel bedelende mensen. Een lepraman greep me erg aan. Geen handen meer, alleen twee stompjes. Toos moest het geld in een zakje doen. We gingen met z'n vijven verder.

Onderweg naar Yankari pikten we nog twee mannen op, die bij een schooltje uitgezet werden. Bij het park moesten we 2 naira entree betalen. Het busje reed ons naar Yankari-park, wat nog 30 km verder lag. We zagen de eerste apen langs de weg, de baboons. In Yankari heel even rondgelopen en met een brommer naar de hotels gereden. We wisten al snel wat we wilden: Wiki Warm Spring. Een warmwaterbron die onder een berg vandaan komt. In ons ondergoed genoten we van het warme water. Krachtige stroom. Veel donkere kinderen zwommen in het water en een Japanse familie. Een vrouw stond voor ons te wassen. De kindertjes in het water zongen liedjes, heel ritmisch. Misschien waren het wel scheldliedjes, maar we genoten ervan. Ze werden weggejaagd door de "badmeester". Ze waren ook bang voor onze kamera.

Later was het bad voor de mannen. We zagen de apen nu bij de vleet. Ze werden weggejaagd door de mannen. Eén aap bleef lang bij ons. Klom van boom tot boom en tenslotte in een hoge palmboom. Ik snapte hem met m'n toestel toen hij terugsprong naar een volgende boom. Ook de Afrikanen in bad hadden er plezier in en lachten hun bekende lach. Overal kwamen nu de apen te voorschijn.

We moesten onze slaapplaats nog vinden. We mochten onze spullen bij het hotel stallen en sliepen op de kamping, no charge normaal 5 naira, omdat we geen tenten bij ons hadden. We liepen nog wat door het dorpje en gingen eten in het "hotel". Mieke trakteerde, omdat ze jarig was. Rijst met vleessausje. Bloody hot. Met veel moeite en veel water kon ik m'n bord leeg eten. Een paar anderen vulden plasticzakken en namen het mee. Het spul brandde in de mond, verschrikkelijk.

We waren al moe en gingen onze spullen alvast uitrollen. Een vuurtje gemaakt en warme chocolade. Onze spullen goed vastgezet want we waren gewaarschuwd voor de apen. We hadden ook andere dieren gezien, wilde zwijnen en veel gieren. Corina ging 's avonds nog zwemmen. Ik wou het ook nog gaan doen, maar in het hotel werd het laat. Luxueus hotel met grote fauteuils waar ik een coke dronk en m'n dagboek bijschreef. In het hotel stond een draaitafel met twee platen. De ene zat onder de krassen. Van de andere, Anita Ward, draaiden ze continu de ene kant. In gesprek geraakt met een Chinese arts, Andrew, die daar met twee vrouwen was. Ze sliepen op de kamping in een tent. De arts kwam uit Singapore, had gestudeerd in Engeland en werkte nu in een missiecentrum/ziekenhuis in Gami, tussen Zinder en Niamey. Hard werken, elke dag. Wel bevredigend werk. Goed, om je draai te vinden. Hij was daar nu al 2 jaar, aanpassing ging vrij aardig. Hij was algemeen chirurg. Vertelde over de lage ontwikkeling in Niger (50x minder dan in Nigeria), over de struktuur. Dorp-dispensaires (nurses)-hospitaal. Moeilijk om het centrum over te doen aan de bevolking. Hij was nu op vakantie met vrouw en kinderen, en met nog een Chinees echtpaar die in Kuara State in Nigeria voor de missie werkten, en ging naar Kano om 2 weken oogchirurgie te doen.

Om half 1 was ik terug, kreeg nog sandwiches en ging slapen onder de hemel. De maan scheen.